... en wegwezen

Vandaag laat ik het mooie Stavanger achter mij. Maar dit is zeker geen definitief afscheid. Als je een half jaar in een stad hebt geleefd ben je er ontegensprekelijk mee verbonden. Daarom is het geen vaarwel maar tot ziens.

Nu steek ik mijn laptop weg. Maak ik mijn kamer leeg, kijk nog eens goed rond in het gebouw en dan neem ik de bus. Een laatste keer mijn leven wagen op een Kolumbusbus...

Laatste nacht

Vandaag wordt het de laatste nacht in mijn kamer hier, de laatste nacht in Stavanger, de laatste nacht in Noorwegen. Er zal enkel nog een ontbijt volgen met daarna de laatste spullen die ik in men bagage prop. Morgen neem ik dan na een laatste keer omgekeken te hebben mijn spullen. Ik geef nog een keer 28 kronen uit voor de bus aan 1 van de chauffeurs op lijn 1B, 2A, 2B of 3. Deze lijnen heb ik zo dikwijls genomen maar nu is het een laatste keer. Na een korte wandeling naar de busstop richting luchthaven, met een laatste blik op het centrum (het meer, stadspark, haven, busstation, kathedraal, enz), zal ik om nummer negen stappen naar de luchthaven. Hiermee laat ik Stavanger en een half jaar van mijn leven achter. Hopelijk kom ik nog wel eens terug want het is en blijft een mooie stad. Een stad met een speciale plek in men hart. Nog een laatste keer zal ik voorbij Madlakrossen en het winkelcentrum daar rijden, dan komt Kvernevik aan de beurt. We nemen de brug over de toegang tot Hafrsfjord, de omweg langs Tananger. We rijden voorbij de mooie oude haven om wat verder voorbij de grote moderne havan van Risa te rijden. Dan verschijnt in de verte te verkeerstoren van de luchthaven en komt het besef dat het voorbij is. We draaien de weg naar de luchthaven op. Ik zie nog de bordjes van Ruinkirke, Solastrand en Solastrandhotel en dan de parkeergarages van de luchthaven. Eerst paseren we nog de helicopterterminal om te stoppen voor de vliegtuigpassagiersterminal. Na langs de self deskcomputer te zijn gepaseersd en mijn bagagelabels te hebben bevestigd lever ik dit alles af. Hopelijk zonder te veel overgewicht. Vervolgens ga ik de trappen op, een laatste keer voorbij security om dan in de terminal te wachten. Eerst op de binnenlandse vlucht naar Oslo, daar stap ik dan over naar Brussel. Als alles goed gaat land ik omstreeks 19.00 en zie ik mijn schatje terug. Na een stevige knuffel is het tijd om naar huis te gaan. Tijd om over het verleden te praten, over wat tot voor kort nog het mooie heden in Noorwegen was.
Het was een tijd om nooit te vergeten!

... kuisen ...

Vandaag kon ik om 6.00 al niet meer slapen. Ik ben dan maar opgestaan en ben begonnen met de opkuis. Een goede 2 en half uur later was het meeste achter de rug. Alles was nog eens deftig gekuist met nat. De tafels, kasten en vloer zijn gedaan. De badkamer en gang kregen ook nog een wasbeurt. De ramen kwamen er ook een te pas maar om misterieuze redenen heb ik op 2 ramen geen strepen en op 1 wel. Na 3 pogingen blijven de stepen er lichtjes op staan dus heb ik het opgegeven. Het is hier dan ook met primitieve middelen werken en het is het kantelraam dat problemen geeft, je kan het niet goed blokeren om het deftig te kuisen. Hopelijk (normaal gezien toch) is alles in orde. De rest van de dag begon ik met een laatste bezoek aan het stad. Ik moest nog CD's en DVD's inleveren in de biobliotheek en ik wou nog even in de straten wandelen. Ik liep nog even langs de haven in een nog steeds prachtig zonnetje. 's Middags at ik mijn laatste warme middagmaal op. Ik maakte mijn eindverslag voor de KHM al wat verder in orde en ging nog even aan het meer wandelen. Nu kruip ik straks mijn bedje in zodat ik uitgerust kan vertrekken morgen.

Inpakken...

Vandaag ben ik begonnen met alles in te pakken. Inladen, terug uitladen herschikken en na een tijdje lukt het dan toch om alles in de valies te krijgen. Het gewicht zal een niet al te groot probleem zijn, ik denk niet dat ik er echt zal overgaan. Met nog een korte wandeling (het is hier nog steeds goed weer) en het tussendoor bekijken van de 2 laatste films die ik in de bib had gehuurd (Der untergang en million dollar baby), zat mijn dagje er ook weer bijna op. Omstreeks 19.30 was er een beetje motregen. De eerste druppels water in weken, raar maar waar kan dit een beetje een opluchting zijn. Het zorgt voor een beetje koelte. Omstreeks 20.30 begon Monika ook nog met haar afscheidsfeestje. Ze had al haar Tsjechische vrienden van hier uitgenodigd samen met nog enkele andere mensen uit Gulaksveien. Op hetzelfde ogenblik gaf Katarina ook nog een afscheid in een ander kot. Haar uitnodiging was een beetje laat verstuurd, we lazen dit pas in de loop van de namiddag. Omdat er onduidelijkheid was over wanneer ze nu net vertrok, liepen de feestjes samen. Ze moest vorige week haar kamer verlaten maar zou op enkele sofa's slapen en nog ergens naar toe gaan. Maar meer details wisten we niet... Het Oost Europees feestje waren vooral veel niet verstaanbare talen (dan toch liever Spanjaarden waarvan je af en toe een woord begrijpt). Monika had een hele dag in de keuken gestaan om allemaal hapjes te maken die er heerlijk uitzagen, en het ook waren. Nog 1 volledige dag te gaan...

Gatefestival

Zaterdag ben ik nog even naar het stad gegaan. Er was nog wat te doen in het stad, er was namelijk een straatfestival. Ik liep ook nog even langs de toeirstenwinkels om te kijken of er nog een mooi souvenir was om mee naar huis te nemen. Verspreid over het stad stonden er een 3tal podia. Daarop was er eenv erscheidenheid aan muziek te horen. Op de markt was er een groot podium waarop er internationale muziek weerklonk. Op het plein aan het Oliemuseum was een een Black metal groepje aan het spelen. Het was vooral de verkleedpartij die in het oog sprong. Op het pleintje voor de bib was er nog een podium met een jong rockbandje. Verspreid over het stad waren ook verschillende muziekinstalaties klaar gezet. Er was een circusgroep die toerde doorheen de stad en hier telkens hald hield. Op de tonen van enkele percusieinstrumenten en een dwarsfluit werd er lustig gejongleerd met ballen, keggels,... Ook andere circusacts kwamen aan bod.
De grootste voorstelling vond ook op de markt plaats. Opnieuw waren er vele circuselementen gecombineerd met veel vuur, show, dans en beweging, percusie, ... Dit was een aangenaam spectecal om te bekijken. Er was zeer veel afwisseling tussen de verschillende onderdelen. Ondanks dat alles iets of wat afzonderlijke delen waren, was er toch steeds een mooie overgang voorzien tussen alles. Het is moeilijk om uit te leggen wat er allemaal gebeurde. De foto's (die ik nu niet upload maar je later mogelijk nog wel eens te zien krijgt) kunnen een deel vertellen maar niet alles.
Tegen 17.00 vertrok ik terug naar huis. Daar heb ik dan even naar de openingsceremonie van de voetbal gekeken en de aansluitende match. Niet zo heel boeiend maar dat kan je nu eenmaal niet op voorhand zeggen.

Strandwandeling met stagementor

Internationale stage is toch iets apart. Je hebt bijvoorbeeld een heel ander contact met je mentor. Zo werden Monika en ik vandaag uitgenodigd voor een wandeling langs een van de stranden aan de kust. Het was een strant waar ik wel al was voorbij gereden maar nog niet had op gewandeld. En opnieuw was dit een prachtig strand. Zoals het hoort stond er een windje maar de zon scheen nog goed en de temperatuur was dan ook weer boven de 20°C.
Om iets na vier werden we voor de deur opgepikt. We reden naar het strand dat ten zuiden van Sola is gelegen. Het is een rustige plek. Je hebt er veel minder last van de luchthaven dan dat je op Solastrand hebt. Natuurlijk trekt dit ook veel mensen aan en op op een vrijdagavond was de parking nog goed gevuld. De ene ging zwemen, de andere BBQen, nog andere wandelde en 1 iemand probeerde te kite-surfen.
Na de wandeling werden we nog bij haar thuis verwacht. Ze had nog voor verse garnalen gezorgd. Deze werden opgediend van met een salade (2 soorten sla, komkommer, tomaat, paprika en boontjes), aardappelsalade, mayonaise, citroen, ... Als drinken was er een pintje of een glaasje wijn. We hebben heerlijk gegeten. Eén van haar zonen was er ook samen met 2 vrienden van hem. We hebben nog gezellig zitten verpraten en voor we het beseften was het 23.00. We werden door een van de vrienden naar huis gebracht en daarmee zat mijn laatste uitstapje hier in Noorwegen erop.

Aziatisch schoon?

Dat de mensen hier meer ruimdenkend zijn dan soms bij ons het geval is kan je merken aan de kledij van vele mensen. Zo hebben sommige mensen een ruime collectie van piercings of heeft hun haar alle kleuren. De Aziatische meisjes hebben hier de gewoonte om voor speciale gelegenheden zich op te kleden als fotomodellen. Dit wil zeggen veel te weinig stof om het lijf, meters hoge hakken, te felle lippenstif, enz. Ze doen dit zonder enig schroom. Nu het zijn niet alleen de oudere tieners dat dit doen. Ook de jongere meisjes van een jaar of twaalf doen dit. Op de nationale feestdag kon je ze allemaal zien voorbij paraderen.

Kristiansand

Vandaag om 8.55 vertrok mijn trein in het station van Stavanger. Om 7.00 stond ik op om mij rustig te kunnen klaarmaken. De treinen hier zijn een beetje anders dan in België. De trein is een vervoersmiddel over lange afstand en rijdt niet zo frequent als in België. Je hebt in de dichter bevolkte gebieden wel enkele uitzonderingen waar je meer treinen tegenkomt. De spoorwegen zijn dan ook opgedeeld in regionaal en lokaal. Zo heb je vanuit stavanger enkele lokale treinen die geregeld rijden. De regionale treinen rijden over lange afstand en zijn soms uren onderweg. Zo doe je er 8 uur over om vanuit Stavanger Oslo te bereiken. Kristiansand is een trip van 3 uur en dit is nog doenbaar. Het comfort van de treinen is ook zeer goed. Zo heb je indivuduele zetels met de mogelijkheid om een hoofdtelefoon aan te sluiten en naar muziek te luisteren. De zetels hebben een een hoofdsteun en de rugleuning kan wat neer gelegd worden. Je zal ook bijna altijd met je gezicht in de rijrichting rijden. De duozetels kunnen namelijk gedraaid worden om hun as. Kristiansand is een eindstation en als de trein van Oslo naar Stavanger gaat moet hij dus in de andere richting verderrijden. De zetels worden dan allemaal gedraaid.
Kristiansand zelf is een klein provinciestadje aan de zee. Het is een van de topvakantiebestemmingen in Noorwegen. Er zijn heel vaan chalets in de fjorden rondom de stad. De stad zelf heeft een klein maar mooi centrum. Het centrum wordt omgeven door langs 1 zijde een helling en aan de andere 3 zijden water. Door de steile hellign van de heuvel is dit stukje van de stad nooit bebouwd geweest. Je hebt hierdoor vlak bij het centrum een mooie groene long met enkele (kunstmatige) meertjes. Het is een verademing tijdens de middagpauze of na het werk. Langs 1 zijde is de haven gesitueerd. Daarin nemen de ferrytereinen een groot gedeelte in. Ook is er een kleine containerhaven en nog enkele andere faciliteiten. Vervolgens heb je de zijde die het meest naar de zee is gericht. Daarlangs vind je de meeste jachthavens, het oude ford en het stadsstrand. De laatste zijde is langs een rivier gelegen, opnieuw zijn er enkele aanlegplaatsen voor de jachten. Ook is er nog een oud havendeel dat momenteel wordt opgeknapt. Een aantal loodsen moeten nu plaats ruimen voor een combinatie van kantoren en appartementen.
Bij aankomst was ik van plan om enkele dingen als eerste te doen. Langs de kathedraal en de dienst van Toerisme. Ook zou ik nog naar een museum gaan waar je gratis binnen kon. Geen van de drie dingen heb ik kunnen doen. De dienst van toerisme is slecht aangeduid, waar ze zou moeten zijn is ze niet te vinden en als je het denkt gevonden te hebben zijn het enkele plakaten die er staan maar verder is er niets te zien. De kathedraal dan was gesloten. Blijkbaar hadden ze de openingsuren aangepast. Tijdens de week was ze nauwelijks nog open. Het museum was niet meer gratis omdat ze even 2 kleine werken van Munch er tussen hadden gehangen. Daarom moest je betalen maar omdat ik Munch al uitgebreid had gezien in Oslo was dit niet zo intressant meer. Gelukkig was er op het marktplein nog veel beweging te zien. Ze waren een film aan het maken waarvoor het moest lijken alsof het 1897 was. Met vele figuranten, het toevoegen van wat oude karren van verkopers, paarden,... was dit snel in orde gebracht. Een gedeelte van dit plein lijkt nog sprekend op hoe het 100 jaar geleden moest zijn geweest. Daarna ben ik gaan wandelen in de heuvel achter de stad. Langs de meren en tussen de bossen was het aangenaam vertoeven en een beetje uit de felle middagzon en de wind. Vandaag was de wind, in tegenstelling tot gisteren, wel aanwezig. Na daar een beetje te hebben rondgelopen besloot ik dat het tijd was om de toer rond de stad te maken. Langs de havens en het strand. Achter de industriële haven ligt een mooi stukje stad verscholen. Een klein opgeknapt haventje waar er enkele oude gebouwen zijn opgeknapt. Nu zijn er enkele tavernes en bistrotjes waar het op zo'n zonnige zomerse dag gezellig vertoeven is. Doordat je met de boot tot voor de deur kan varen nemen de lokale mensen dan ook de boot om een kaféke te doen.
Van daar kan je via enkele bruggen naar een eilandje gaan maar daar is niet zo veel te zien. ja kan ook de promenade langs het water nemen. Langs deze promenade kom je verschillende aanlegstijgers tegen. Wat verder vind je het lokale ford. Dit ford was oorspronkelijk op een eiland gelegen. De verbinding werd gemaakt via een brug van 100m lang. Het water zou er diep genoeg zijn geweest dat zelfs grote schepen rond het fort konden varen. In de jaren 1900 is het ford dan verbonden met het land via een vaste conectie. Het ford zelf is een groot rond gebouw van 35m diameter. Aan de zeezijde staan nog een aantal kanonnen opgesteld.
Vervolgens kan je nog verder wandelen (langs nog meer jachten) tot aan het stadsstrand. Dit strand is voorzien van alle faciliteiten. Achter het strand zijn volleybalvelden, een grasveldje, enkele speeltuigen, een skatepark. Dit is echt de ontspanningsplek bij uitstek. Aan het strandje was er ook een helling waardoor het voor rolstoelgebruiker gemakkelijk was om te gaan baden in de zee.
De andere zijde langs de rivier wordt verder volgebouwd met appartementen. De rest van de stad bestaat uit een gedeelte waar je de oudste huizen kunt terugvinden, het marktplein met de mooie kathedraal en een autovrije winkelstraat die aan 1 zeide uitmond in een klein shopping center. Momenteel is men nog aan het bouwen een een groter shopping center meer centraal in het centrum.
Mijn dag was net lang genoeg om alles rustig te bekijken. Spijtig genoeg kon ik da kathedraal niet zien maar het was toch leuk om er te hebben rondgelopen. Om 10 voor acht nam ik de trein terug. Opnieuw was het landschap verbazingwekkend. Door verschillende tunnels (sommige wel 8 à 9 km lang reden we door verschillende dalen, langs mooie bergmeren, langs stijle hellingen, enz. om vervolgens ten zuiden van Stavanger aan de kust en zijn vlakkere landschap te komen en zeer dicht bij de zee te rijden. Om 23.00 was ik terug van mijn laatste grote trip hier in Noorwegen. Het was een mooie dag.

Look alike

Soms kan het zijn dat je door het stad wandeld en ineens zegt van die trekt net op die persoon in België. Of dat is precies iemand uit de biologiegroep, of daar zat ik mee in het secundair. Soms is de gelijkenis heel treffens, soms zit het hem in de details. Het is wel grappig om in Noorwegen mensen van het thuisfront te "herkennen".

Lifjellet

Vandaag had ik het plan opgevat om wat in de heuvels aan de andere kant van de fjord te gaan wandelen. Het zou zonnig en helder weer worden met een matig tot hard (zee)windje. Daarom stond ik op tijd op om mijn spullen te nemen en een bus richting Sandnes te nemen. Ik kocht een dagpas omdat dit uiteindelijk goedkoper is dan 2 keer een enkel ticket van 3 zones te kopen. Met een dagpas mag je onbeperkt reizen op alle normale lijnbussen in de regio. Heel gemakkelijk dus. Ik besloot om even te stoppen aan mijn stageschool waar ik mijn taak ook nog eens op papier indiende. Terwijl zag ik mijn mentor nog even en kon ik haar nog bedanken voor alles. Ze zal op vrijdag een nog een klein tripje maken langs een van de stranden in de buurt (nog 1 waar ikniet ben geweest).
Na deze korte stop vertrok ik richting Dale. Een kleine dorpje aan de andere kant van de fjord. Doordat de bus niet kwam opdagen dacht ik dat ik mijn conectie zou missen maar ik had geluk. Ik was net op tijd in het busstation en kon naar Dale vertrekken. Dale is eigenlijk een speciale gemeenschap. Het is een soort asielcentrum dat in een oud (Duits) militair hospitaal is ondergebracht. Daarnaast staan er ook nog enkele gebouwen. Deze appartementen zijn van een heel ander niveau dan je in de rest van de regio tegen komt. Het is eigenlijk een gemeenschap op zichzelf aan het worden die volledig afgezonderd zit. Er rijdt wel geregeld een bus naar Sandnes centrum want er is geen enkele voorziening aanwezig.
Na wat gezoek vond ik het wandelpad terug. Dat dit niet heel veel wordt gebruikt werd al snel duidelijk. Zo was het begin goed verscholen achter een gebouw. Je moest een muurtje van een halve meter opklimmen om dan tussen het groen u een weg te banen. De rest van de weg langs de fjord was goed aangeduid met een rode "T". Zo liepje continu op en neer met langs uw ene zijde de steile helling en aan de andere kant de fjord. Onderweg kwam ik nog iets heel markant tegen. Zo stonden er ineens een 5 tal metalen palen met daarop een 12tal lampen/schijnwerpers gemonteerd. De spots stonden op de bergflank gericht en je kon van op de top een electriciteitsleiding naar beneden zien lopen. Toen ik naar de lens van de spots keek werd me ineens duidelijk waarvoor ze dienden. Er stak namelijk een rood/oranje filter in. Ineens is achterhaald vanwaar de rotsen die mooie rode schijn krijgen 's avonds laat. Het heeft dus niet zo veel met de zon te maken. Het wordt dus versterkt door artificieel licht. Ineens een ilusie minder. Niet alle natuurpracht is wat het lijkt hier in Noorwegen. Ze maken het graag ook wel eens mooier dan het al is.
Het pas was, zoals ik al zei, heel goed aangeduid. Te goed zelfs want wat een kleine aftakking moest zijn (die niet op de wandelkaart stond) was duidelijker gemarkeerd dan de hoofdroute. Die liep ik dan ook al snel voorbij en dit koste me een tijdsverlies van om en bij een uur en een omweg van gemakkelijk 5km. Uiteindelijk had ik snel door dat ik verkeerd was. Nu was er nog een andere (dienst)weg naar de top. Ik besloot om deze te zoeken en te nemen. Maar deze was ook onvindbaar. Toen ik op een punt gekomen was waarvan ik dacht dat de weg daar niet meer kon starten besloot ik maar om helemaal terug te wandelen. Uiteindelijk vond ik de splitsing waar ik de verkeerde richting uit liep. Het stond aangegeven met enkele houten pijltjes. Ondertussen was er echter een plant voor beginnen groeien en merkte je het nog nauwelijks op. Ik besloot dan om toch naar boven naar de top te gaan. Dit was nog een klim van een goede 40 minuten. Continu stijgen met soms zeer steile stukken. Uiteindelijk was ik op de top toegekomen, maar wel een heel stuk later dan ik had verwacht. Als extra was de zon ook nog eens enorm hard beginnen schijnen. De temperatuur ging gemakkelijk nog enkele graden boven de voorspelling. Van de wind was er ook niet zo vel sprake. De wind die blies was dan ook nog eens nauwelijks voor woorden. Doordat het boven op de toppen volledig open gebied is en ik nog minstens een uur onbeschermd zou moeten verderwandelen tot de eerste bomen besloot ik om de dienstweg naar beneden te nemen. Geen andere toppen meer maar met een temperatuur boven de 28°C en al veel van mijn watervoorraad gebruikt te hebben vond ik het veiliger om naar het dichtstbijzijnde dorp te gaan. Zo nam ik de dienstweg die heel makkelijk te bewandelen is. Op de top van de heuvel staat namelijk een communicatiemast en een radar. Deze zijn bereikbaar voor de dienstvoertuigen. Dat het gemakkelijk wandelen is ook te merken aan de mensen die ik op top tegen kwam. Er waren 2 jonge moeders met hun kleine kinderen die daar wat aan het spelen waren. Ze hadden de volle 282m naar boven gewandeld met een (zware) buggy. Na nog wat genoten te hebben van het zicht op Stavanger ging ik naar beneden. Onderaan de dienstweg deed ik een verrassende ontdekking. Ik stond namelijk op het verste punt dat ik ben gegaan toen ik verloren liep. De wegen die enkel naar de boerderijen leken te gaan hadden dus ook blijkbaar een aftakking naar de top van de heuvel...
Na nog een klein half uurtje gewandeld te hebben tot de dichtstbijzijnde bushalte nam ik een bus terug naar Sandnes. Gelukkig dat ik een dagpas had want in totaal zou ik anders heel veel geld uitgegeven hebben. Omdat ik toch nog een eindje kon reiden met de pas besloot ik om nog even naar Kleppe te gaan. Niet dat dit heel groot is maar het is een klein gezellig dorpje van waar je een mooi uitzicht op de omgeving hebt vanop de kleine heuvel. Kleppe ligt al in het vlakkere gedeelte van het land. Na dat gedaan te hebben ging ik nog even in Sandnes rondlopen om nog enkele foto's te nemen die ik nog niet had. Niet dat er zo veel te zien/doen is. Het is een jonge stad die onlangs nog een sterke bevolkingsstijging heeft gekend. De voormalige haven en de febrieksterreinen worden grotendeels gerenoveerd en heraangelegd tot een toeristisch-, winkel- en wooncomplex. Nadien nam ik de bus terug naar huis.
's Avonds nam ik nog een laatste keer de bus. Eerst even naar Hundvag om vervolgens af te sluiten met een wandeling langs de haven. Met de ondergaande zon was dit natuurlijk eeen mooie korte wandeling. De terrasjes zaten goed vol zoals wel vaker het geval is als het niet regent. Dat het nu overvol was is normaal. Er lag namelijk weer een cruiseschip in de haven. Dit maal de "Mona Lise" die zeer duidelijk te herkennen was aan de afbeeldeing ervan op de schouw.

Gedachten

Met nog een week te gaan voor ik op het vliegtuig stap en hier alles (definitief) achterlaat had ik nog enkele gedachten. Zo wandelde ik afgelopen dagen de weg omhoog naar mijn kot en ineens kwamen alle herinneringen van de eerste dag terug. Het landen, de rit langs de universiteit naar mijn kot, de eerste keer dat ik mijn kamer binnenkwam, net als de living of de keuken. Allemaal zo nieuw en een beetje onwennig. Een bende Noren waarvan al snel blijkt dat ze vlot Engels praten en nog redelijk sociaal zijn. Het zijn niet de grote conversaties maar je kan er iets tegen zeggen. Nu 5 maanden later zit mijn tijd hier er ver op. Dat je dit zal missen is normaal. Zeker omdat het zo'n mooie tijd is geweest. Leuke lessen in een prachtige omgeving. Zo'n schitterende plaats om een campus te bouwen vind je in België niet! Daarnaast was er mijn trip naar Oslo wat ondanks de negatieve commentaar dat je overal leest, toch nog een leuke en mooie stad is. Er was het IP waar ik mocht aan deelnemen en waardoor ik nog meer mooie plekjes te zien kreeg. Zeer intressant en leerrijk en anders was ik op sommige (Finnöy, Hä, Ölberg) denk ik nooit geraakt. Natuurlijk was er Preikestolen waar ik 2 keer naar toe ben kunnen gaan. Spijtig genoeg ligt er nog steeds 2 meter of meer sneeuw op de wandelweg naar Kjerag. Maar dit is dan weer een reden om zeker nog eens terug te komen. Met de Erasmusbende hebben we de sneeuwuitstap kunnen doen. Het grappigste was toch de Spaanse 20ers te zien spelen in de sneeuw alsof ze 5 jaar zijn. Natuurlijk waren er bij het langlaufen veel valpartijen maar gelukkig zonder veel erg. De groep is stelselmatig uitgedund tot dat er nu bijna niemand meer rest. Het einde van een mooie periode in een prachtig land. Ik ga er nog een mooie laatste week van maken en ten volle genieten van alles wat Stavanger nog te bieden heeft!

Samson

Dit is dan bericht nummer 101. De kaap van de 100 is ondertussen overschreden. De ene keer was eht bericht al zinvoller dan de andere keer. Alles hangt af van de inspiratie en wat er die dag allemaal is gebeurd.
Om dit bericht nog een beetje zinvol te maken. Morgen zal ik waarschijnlijk een dagpas voor de bus kopen om aan de andere kant van de fjord te gaan wandelen. Nadien zal ik nog even door Sandnes kuieren (nu niet dat het zo noemenswaardig is, Stavanger is mooier en gezelliger) om naar huis terug te keren.
Op woensdag neem ik de trein naar Krisiansand. Er is daar een mooie grote zoo maar door budgetaire redenen (en ook tijdsgebrek) zal ik dit laten schieten. Een ticket voor 1 volwassenen kost al gauw 40 euro. Het zou echt de moeite zijn om er naar toe te gaan maar als student is dit toch echt wel een groot bedrag. Daarnaast is er ook nog de stad die ik kan bewonderen en daar zal ik wel genoeg aan hebben (de kathedraal e.d.). Er is nog een leuk museum even buiten de stad maar dit is moeilijk bereikbaar. Het leuke is wel dat de natuur zoals overal in Noorwegen bijna tot in de stad komt. Er zijn enkele mooie groene longen nabij het station. Wat het allemaal is geworden zal je later nog wel lezen.

(te) WARM

De voorbije week is het kwik nog eens ferm omhoog geschoten. In plaats van de 15-20°C dat we voordien hadden is het nu gemakkelijk een kleine 10°C warmer! Het draaglijke lenteweer met af en toe een licht briesje heeft plaats gemaakt voor de zwoele, op u adem trappende zomerhitte. Sommige mensen zullen blij zijn met zo'n temperaturen. Ik ben dit allesbehalve, nu niet dat ik naar de regen en onweders in België zit te snakken maar bijna tropische temperaturen zijn nu ook niet nodig. De voorbije maand is er hier ook nauwelijk een druppel regen gevallen. 2mm voor de hele maand mei. Het was dan nog verspreid over 2 dagen, 1 dag een beetje motregen in de ochtend (1mm) en 1 dag dat het 's morgens vroeg wat had gedruppeld (1mm). Niet dat we er dus last van hadden gehad. Enkele de iets of wat natte straat deed ons eraan denken. Nu zaterdag was het (voorlopig) de topdag van het jaar: 27,5°C en geen zuchtje wind. Daarmee hebben we de koudste (-8,7°C op 26 maart) en warmste moment (27,5°C op 31 mei) van het afgelopen jaar meegemaakt.

Volgens de laatste voorspellingen zou de eerste neerslag pas vallen op dinsdag 10 juni. Ik zal dus misschien nog enkele Noorse regendruppels als afscheidscadeau krijgen. De planten hebben de regen ondertussen echt wel nodig. Ze beginnen overal slap te worden, het gras ziet geel en de meertjes staan enkele tientalle cm onder hun normaal peil.

Computers in hoger secundair

In het hoger secundair onderwijs is het nu verplicht voor de studenten om uw eigen laptop te hebben. Ze maken er veel gebruik van voor hun lessen. Dit is althans de theorie. Maar zoals iedere jongere dwalen ze hier ook eens graag af naar andere dingen zoals Facebook of MSN. Sommige scholen zijn heel trots dat ze dit echter hebben geblokkeerd in het schoolnetwerk en brengen dit dan ook fier naar buiten. Maar bij een rondvraag tussen de studenten blijkt algauw dat alles al lang is gekraakt. De directie is al 3 jaar trot op hun beveiliging die amper heeft meegegaan. De jongeren zitten als van ouds opnieuw meer op dit soort sites dan te werken voor school. Of dit een uiteindelijk als een positieve maatregel zal beschouwd worden betwijfel ik. Er is zelfs al een school die er volledig van afgestapt is voor een aantal lessen (onder meer wiskunde) door onder meer die reden.

De cosmetica-afdeling van H&M

Deze doet in Stavanger zeer goede zaken. De jeugd is hier namelijk niet vies van "wat poeier" op hun gezicht te smeren. En voor sommige is een beetje niet genoeg. Ze smeren een halve pot, dus minstens drie lagen dik op hun gezicht. Het is niet om aan te zien. Ze denken dat ze dan een mooie egale bruine huid hebben maar van op meters afstand kan je de lagen poeder zien liggen. Of ze daarmee mooier zijn is maar te betwijfelen. Blijkbaar moeten ze dat hier toch mooi vinden aangezien je zoveel mensen zo ziet rondlopen.