... en wegwezen

Vandaag laat ik het mooie Stavanger achter mij. Maar dit is zeker geen definitief afscheid. Als je een half jaar in een stad hebt geleefd ben je er ontegensprekelijk mee verbonden. Daarom is het geen vaarwel maar tot ziens.

Nu steek ik mijn laptop weg. Maak ik mijn kamer leeg, kijk nog eens goed rond in het gebouw en dan neem ik de bus. Een laatste keer mijn leven wagen op een Kolumbusbus...

Laatste nacht

Vandaag wordt het de laatste nacht in mijn kamer hier, de laatste nacht in Stavanger, de laatste nacht in Noorwegen. Er zal enkel nog een ontbijt volgen met daarna de laatste spullen die ik in men bagage prop. Morgen neem ik dan na een laatste keer omgekeken te hebben mijn spullen. Ik geef nog een keer 28 kronen uit voor de bus aan 1 van de chauffeurs op lijn 1B, 2A, 2B of 3. Deze lijnen heb ik zo dikwijls genomen maar nu is het een laatste keer. Na een korte wandeling naar de busstop richting luchthaven, met een laatste blik op het centrum (het meer, stadspark, haven, busstation, kathedraal, enz), zal ik om nummer negen stappen naar de luchthaven. Hiermee laat ik Stavanger en een half jaar van mijn leven achter. Hopelijk kom ik nog wel eens terug want het is en blijft een mooie stad. Een stad met een speciale plek in men hart. Nog een laatste keer zal ik voorbij Madlakrossen en het winkelcentrum daar rijden, dan komt Kvernevik aan de beurt. We nemen de brug over de toegang tot Hafrsfjord, de omweg langs Tananger. We rijden voorbij de mooie oude haven om wat verder voorbij de grote moderne havan van Risa te rijden. Dan verschijnt in de verte te verkeerstoren van de luchthaven en komt het besef dat het voorbij is. We draaien de weg naar de luchthaven op. Ik zie nog de bordjes van Ruinkirke, Solastrand en Solastrandhotel en dan de parkeergarages van de luchthaven. Eerst paseren we nog de helicopterterminal om te stoppen voor de vliegtuigpassagiersterminal. Na langs de self deskcomputer te zijn gepaseersd en mijn bagagelabels te hebben bevestigd lever ik dit alles af. Hopelijk zonder te veel overgewicht. Vervolgens ga ik de trappen op, een laatste keer voorbij security om dan in de terminal te wachten. Eerst op de binnenlandse vlucht naar Oslo, daar stap ik dan over naar Brussel. Als alles goed gaat land ik omstreeks 19.00 en zie ik mijn schatje terug. Na een stevige knuffel is het tijd om naar huis te gaan. Tijd om over het verleden te praten, over wat tot voor kort nog het mooie heden in Noorwegen was.
Het was een tijd om nooit te vergeten!

... kuisen ...

Vandaag kon ik om 6.00 al niet meer slapen. Ik ben dan maar opgestaan en ben begonnen met de opkuis. Een goede 2 en half uur later was het meeste achter de rug. Alles was nog eens deftig gekuist met nat. De tafels, kasten en vloer zijn gedaan. De badkamer en gang kregen ook nog een wasbeurt. De ramen kwamen er ook een te pas maar om misterieuze redenen heb ik op 2 ramen geen strepen en op 1 wel. Na 3 pogingen blijven de stepen er lichtjes op staan dus heb ik het opgegeven. Het is hier dan ook met primitieve middelen werken en het is het kantelraam dat problemen geeft, je kan het niet goed blokeren om het deftig te kuisen. Hopelijk (normaal gezien toch) is alles in orde. De rest van de dag begon ik met een laatste bezoek aan het stad. Ik moest nog CD's en DVD's inleveren in de biobliotheek en ik wou nog even in de straten wandelen. Ik liep nog even langs de haven in een nog steeds prachtig zonnetje. 's Middags at ik mijn laatste warme middagmaal op. Ik maakte mijn eindverslag voor de KHM al wat verder in orde en ging nog even aan het meer wandelen. Nu kruip ik straks mijn bedje in zodat ik uitgerust kan vertrekken morgen.

Inpakken...

Vandaag ben ik begonnen met alles in te pakken. Inladen, terug uitladen herschikken en na een tijdje lukt het dan toch om alles in de valies te krijgen. Het gewicht zal een niet al te groot probleem zijn, ik denk niet dat ik er echt zal overgaan. Met nog een korte wandeling (het is hier nog steeds goed weer) en het tussendoor bekijken van de 2 laatste films die ik in de bib had gehuurd (Der untergang en million dollar baby), zat mijn dagje er ook weer bijna op. Omstreeks 19.30 was er een beetje motregen. De eerste druppels water in weken, raar maar waar kan dit een beetje een opluchting zijn. Het zorgt voor een beetje koelte. Omstreeks 20.30 begon Monika ook nog met haar afscheidsfeestje. Ze had al haar Tsjechische vrienden van hier uitgenodigd samen met nog enkele andere mensen uit Gulaksveien. Op hetzelfde ogenblik gaf Katarina ook nog een afscheid in een ander kot. Haar uitnodiging was een beetje laat verstuurd, we lazen dit pas in de loop van de namiddag. Omdat er onduidelijkheid was over wanneer ze nu net vertrok, liepen de feestjes samen. Ze moest vorige week haar kamer verlaten maar zou op enkele sofa's slapen en nog ergens naar toe gaan. Maar meer details wisten we niet... Het Oost Europees feestje waren vooral veel niet verstaanbare talen (dan toch liever Spanjaarden waarvan je af en toe een woord begrijpt). Monika had een hele dag in de keuken gestaan om allemaal hapjes te maken die er heerlijk uitzagen, en het ook waren. Nog 1 volledige dag te gaan...

Gatefestival

Zaterdag ben ik nog even naar het stad gegaan. Er was nog wat te doen in het stad, er was namelijk een straatfestival. Ik liep ook nog even langs de toeirstenwinkels om te kijken of er nog een mooi souvenir was om mee naar huis te nemen. Verspreid over het stad stonden er een 3tal podia. Daarop was er eenv erscheidenheid aan muziek te horen. Op de markt was er een groot podium waarop er internationale muziek weerklonk. Op het plein aan het Oliemuseum was een een Black metal groepje aan het spelen. Het was vooral de verkleedpartij die in het oog sprong. Op het pleintje voor de bib was er nog een podium met een jong rockbandje. Verspreid over het stad waren ook verschillende muziekinstalaties klaar gezet. Er was een circusgroep die toerde doorheen de stad en hier telkens hald hield. Op de tonen van enkele percusieinstrumenten en een dwarsfluit werd er lustig gejongleerd met ballen, keggels,... Ook andere circusacts kwamen aan bod.
De grootste voorstelling vond ook op de markt plaats. Opnieuw waren er vele circuselementen gecombineerd met veel vuur, show, dans en beweging, percusie, ... Dit was een aangenaam spectecal om te bekijken. Er was zeer veel afwisseling tussen de verschillende onderdelen. Ondanks dat alles iets of wat afzonderlijke delen waren, was er toch steeds een mooie overgang voorzien tussen alles. Het is moeilijk om uit te leggen wat er allemaal gebeurde. De foto's (die ik nu niet upload maar je later mogelijk nog wel eens te zien krijgt) kunnen een deel vertellen maar niet alles.
Tegen 17.00 vertrok ik terug naar huis. Daar heb ik dan even naar de openingsceremonie van de voetbal gekeken en de aansluitende match. Niet zo heel boeiend maar dat kan je nu eenmaal niet op voorhand zeggen.

Strandwandeling met stagementor

Internationale stage is toch iets apart. Je hebt bijvoorbeeld een heel ander contact met je mentor. Zo werden Monika en ik vandaag uitgenodigd voor een wandeling langs een van de stranden aan de kust. Het was een strant waar ik wel al was voorbij gereden maar nog niet had op gewandeld. En opnieuw was dit een prachtig strand. Zoals het hoort stond er een windje maar de zon scheen nog goed en de temperatuur was dan ook weer boven de 20°C.
Om iets na vier werden we voor de deur opgepikt. We reden naar het strand dat ten zuiden van Sola is gelegen. Het is een rustige plek. Je hebt er veel minder last van de luchthaven dan dat je op Solastrand hebt. Natuurlijk trekt dit ook veel mensen aan en op op een vrijdagavond was de parking nog goed gevuld. De ene ging zwemen, de andere BBQen, nog andere wandelde en 1 iemand probeerde te kite-surfen.
Na de wandeling werden we nog bij haar thuis verwacht. Ze had nog voor verse garnalen gezorgd. Deze werden opgediend van met een salade (2 soorten sla, komkommer, tomaat, paprika en boontjes), aardappelsalade, mayonaise, citroen, ... Als drinken was er een pintje of een glaasje wijn. We hebben heerlijk gegeten. Eén van haar zonen was er ook samen met 2 vrienden van hem. We hebben nog gezellig zitten verpraten en voor we het beseften was het 23.00. We werden door een van de vrienden naar huis gebracht en daarmee zat mijn laatste uitstapje hier in Noorwegen erop.

Aziatisch schoon?

Dat de mensen hier meer ruimdenkend zijn dan soms bij ons het geval is kan je merken aan de kledij van vele mensen. Zo hebben sommige mensen een ruime collectie van piercings of heeft hun haar alle kleuren. De Aziatische meisjes hebben hier de gewoonte om voor speciale gelegenheden zich op te kleden als fotomodellen. Dit wil zeggen veel te weinig stof om het lijf, meters hoge hakken, te felle lippenstif, enz. Ze doen dit zonder enig schroom. Nu het zijn niet alleen de oudere tieners dat dit doen. Ook de jongere meisjes van een jaar of twaalf doen dit. Op de nationale feestdag kon je ze allemaal zien voorbij paraderen.

Kristiansand

Vandaag om 8.55 vertrok mijn trein in het station van Stavanger. Om 7.00 stond ik op om mij rustig te kunnen klaarmaken. De treinen hier zijn een beetje anders dan in België. De trein is een vervoersmiddel over lange afstand en rijdt niet zo frequent als in België. Je hebt in de dichter bevolkte gebieden wel enkele uitzonderingen waar je meer treinen tegenkomt. De spoorwegen zijn dan ook opgedeeld in regionaal en lokaal. Zo heb je vanuit stavanger enkele lokale treinen die geregeld rijden. De regionale treinen rijden over lange afstand en zijn soms uren onderweg. Zo doe je er 8 uur over om vanuit Stavanger Oslo te bereiken. Kristiansand is een trip van 3 uur en dit is nog doenbaar. Het comfort van de treinen is ook zeer goed. Zo heb je indivuduele zetels met de mogelijkheid om een hoofdtelefoon aan te sluiten en naar muziek te luisteren. De zetels hebben een een hoofdsteun en de rugleuning kan wat neer gelegd worden. Je zal ook bijna altijd met je gezicht in de rijrichting rijden. De duozetels kunnen namelijk gedraaid worden om hun as. Kristiansand is een eindstation en als de trein van Oslo naar Stavanger gaat moet hij dus in de andere richting verderrijden. De zetels worden dan allemaal gedraaid.
Kristiansand zelf is een klein provinciestadje aan de zee. Het is een van de topvakantiebestemmingen in Noorwegen. Er zijn heel vaan chalets in de fjorden rondom de stad. De stad zelf heeft een klein maar mooi centrum. Het centrum wordt omgeven door langs 1 zijde een helling en aan de andere 3 zijden water. Door de steile hellign van de heuvel is dit stukje van de stad nooit bebouwd geweest. Je hebt hierdoor vlak bij het centrum een mooie groene long met enkele (kunstmatige) meertjes. Het is een verademing tijdens de middagpauze of na het werk. Langs 1 zijde is de haven gesitueerd. Daarin nemen de ferrytereinen een groot gedeelte in. Ook is er een kleine containerhaven en nog enkele andere faciliteiten. Vervolgens heb je de zijde die het meest naar de zee is gericht. Daarlangs vind je de meeste jachthavens, het oude ford en het stadsstrand. De laatste zijde is langs een rivier gelegen, opnieuw zijn er enkele aanlegplaatsen voor de jachten. Ook is er nog een oud havendeel dat momenteel wordt opgeknapt. Een aantal loodsen moeten nu plaats ruimen voor een combinatie van kantoren en appartementen.
Bij aankomst was ik van plan om enkele dingen als eerste te doen. Langs de kathedraal en de dienst van Toerisme. Ook zou ik nog naar een museum gaan waar je gratis binnen kon. Geen van de drie dingen heb ik kunnen doen. De dienst van toerisme is slecht aangeduid, waar ze zou moeten zijn is ze niet te vinden en als je het denkt gevonden te hebben zijn het enkele plakaten die er staan maar verder is er niets te zien. De kathedraal dan was gesloten. Blijkbaar hadden ze de openingsuren aangepast. Tijdens de week was ze nauwelijks nog open. Het museum was niet meer gratis omdat ze even 2 kleine werken van Munch er tussen hadden gehangen. Daarom moest je betalen maar omdat ik Munch al uitgebreid had gezien in Oslo was dit niet zo intressant meer. Gelukkig was er op het marktplein nog veel beweging te zien. Ze waren een film aan het maken waarvoor het moest lijken alsof het 1897 was. Met vele figuranten, het toevoegen van wat oude karren van verkopers, paarden,... was dit snel in orde gebracht. Een gedeelte van dit plein lijkt nog sprekend op hoe het 100 jaar geleden moest zijn geweest. Daarna ben ik gaan wandelen in de heuvel achter de stad. Langs de meren en tussen de bossen was het aangenaam vertoeven en een beetje uit de felle middagzon en de wind. Vandaag was de wind, in tegenstelling tot gisteren, wel aanwezig. Na daar een beetje te hebben rondgelopen besloot ik dat het tijd was om de toer rond de stad te maken. Langs de havens en het strand. Achter de industriële haven ligt een mooi stukje stad verscholen. Een klein opgeknapt haventje waar er enkele oude gebouwen zijn opgeknapt. Nu zijn er enkele tavernes en bistrotjes waar het op zo'n zonnige zomerse dag gezellig vertoeven is. Doordat je met de boot tot voor de deur kan varen nemen de lokale mensen dan ook de boot om een kaféke te doen.
Van daar kan je via enkele bruggen naar een eilandje gaan maar daar is niet zo veel te zien. ja kan ook de promenade langs het water nemen. Langs deze promenade kom je verschillende aanlegstijgers tegen. Wat verder vind je het lokale ford. Dit ford was oorspronkelijk op een eiland gelegen. De verbinding werd gemaakt via een brug van 100m lang. Het water zou er diep genoeg zijn geweest dat zelfs grote schepen rond het fort konden varen. In de jaren 1900 is het ford dan verbonden met het land via een vaste conectie. Het ford zelf is een groot rond gebouw van 35m diameter. Aan de zeezijde staan nog een aantal kanonnen opgesteld.
Vervolgens kan je nog verder wandelen (langs nog meer jachten) tot aan het stadsstrand. Dit strand is voorzien van alle faciliteiten. Achter het strand zijn volleybalvelden, een grasveldje, enkele speeltuigen, een skatepark. Dit is echt de ontspanningsplek bij uitstek. Aan het strandje was er ook een helling waardoor het voor rolstoelgebruiker gemakkelijk was om te gaan baden in de zee.
De andere zijde langs de rivier wordt verder volgebouwd met appartementen. De rest van de stad bestaat uit een gedeelte waar je de oudste huizen kunt terugvinden, het marktplein met de mooie kathedraal en een autovrije winkelstraat die aan 1 zeide uitmond in een klein shopping center. Momenteel is men nog aan het bouwen een een groter shopping center meer centraal in het centrum.
Mijn dag was net lang genoeg om alles rustig te bekijken. Spijtig genoeg kon ik da kathedraal niet zien maar het was toch leuk om er te hebben rondgelopen. Om 10 voor acht nam ik de trein terug. Opnieuw was het landschap verbazingwekkend. Door verschillende tunnels (sommige wel 8 à 9 km lang reden we door verschillende dalen, langs mooie bergmeren, langs stijle hellingen, enz. om vervolgens ten zuiden van Stavanger aan de kust en zijn vlakkere landschap te komen en zeer dicht bij de zee te rijden. Om 23.00 was ik terug van mijn laatste grote trip hier in Noorwegen. Het was een mooie dag.

Look alike

Soms kan het zijn dat je door het stad wandeld en ineens zegt van die trekt net op die persoon in België. Of dat is precies iemand uit de biologiegroep, of daar zat ik mee in het secundair. Soms is de gelijkenis heel treffens, soms zit het hem in de details. Het is wel grappig om in Noorwegen mensen van het thuisfront te "herkennen".

Lifjellet

Vandaag had ik het plan opgevat om wat in de heuvels aan de andere kant van de fjord te gaan wandelen. Het zou zonnig en helder weer worden met een matig tot hard (zee)windje. Daarom stond ik op tijd op om mijn spullen te nemen en een bus richting Sandnes te nemen. Ik kocht een dagpas omdat dit uiteindelijk goedkoper is dan 2 keer een enkel ticket van 3 zones te kopen. Met een dagpas mag je onbeperkt reizen op alle normale lijnbussen in de regio. Heel gemakkelijk dus. Ik besloot om even te stoppen aan mijn stageschool waar ik mijn taak ook nog eens op papier indiende. Terwijl zag ik mijn mentor nog even en kon ik haar nog bedanken voor alles. Ze zal op vrijdag een nog een klein tripje maken langs een van de stranden in de buurt (nog 1 waar ikniet ben geweest).
Na deze korte stop vertrok ik richting Dale. Een kleine dorpje aan de andere kant van de fjord. Doordat de bus niet kwam opdagen dacht ik dat ik mijn conectie zou missen maar ik had geluk. Ik was net op tijd in het busstation en kon naar Dale vertrekken. Dale is eigenlijk een speciale gemeenschap. Het is een soort asielcentrum dat in een oud (Duits) militair hospitaal is ondergebracht. Daarnaast staan er ook nog enkele gebouwen. Deze appartementen zijn van een heel ander niveau dan je in de rest van de regio tegen komt. Het is eigenlijk een gemeenschap op zichzelf aan het worden die volledig afgezonderd zit. Er rijdt wel geregeld een bus naar Sandnes centrum want er is geen enkele voorziening aanwezig.
Na wat gezoek vond ik het wandelpad terug. Dat dit niet heel veel wordt gebruikt werd al snel duidelijk. Zo was het begin goed verscholen achter een gebouw. Je moest een muurtje van een halve meter opklimmen om dan tussen het groen u een weg te banen. De rest van de weg langs de fjord was goed aangeduid met een rode "T". Zo liepje continu op en neer met langs uw ene zijde de steile helling en aan de andere kant de fjord. Onderweg kwam ik nog iets heel markant tegen. Zo stonden er ineens een 5 tal metalen palen met daarop een 12tal lampen/schijnwerpers gemonteerd. De spots stonden op de bergflank gericht en je kon van op de top een electriciteitsleiding naar beneden zien lopen. Toen ik naar de lens van de spots keek werd me ineens duidelijk waarvoor ze dienden. Er stak namelijk een rood/oranje filter in. Ineens is achterhaald vanwaar de rotsen die mooie rode schijn krijgen 's avonds laat. Het heeft dus niet zo veel met de zon te maken. Het wordt dus versterkt door artificieel licht. Ineens een ilusie minder. Niet alle natuurpracht is wat het lijkt hier in Noorwegen. Ze maken het graag ook wel eens mooier dan het al is.
Het pas was, zoals ik al zei, heel goed aangeduid. Te goed zelfs want wat een kleine aftakking moest zijn (die niet op de wandelkaart stond) was duidelijker gemarkeerd dan de hoofdroute. Die liep ik dan ook al snel voorbij en dit koste me een tijdsverlies van om en bij een uur en een omweg van gemakkelijk 5km. Uiteindelijk had ik snel door dat ik verkeerd was. Nu was er nog een andere (dienst)weg naar de top. Ik besloot om deze te zoeken en te nemen. Maar deze was ook onvindbaar. Toen ik op een punt gekomen was waarvan ik dacht dat de weg daar niet meer kon starten besloot ik maar om helemaal terug te wandelen. Uiteindelijk vond ik de splitsing waar ik de verkeerde richting uit liep. Het stond aangegeven met enkele houten pijltjes. Ondertussen was er echter een plant voor beginnen groeien en merkte je het nog nauwelijks op. Ik besloot dan om toch naar boven naar de top te gaan. Dit was nog een klim van een goede 40 minuten. Continu stijgen met soms zeer steile stukken. Uiteindelijk was ik op de top toegekomen, maar wel een heel stuk later dan ik had verwacht. Als extra was de zon ook nog eens enorm hard beginnen schijnen. De temperatuur ging gemakkelijk nog enkele graden boven de voorspelling. Van de wind was er ook niet zo vel sprake. De wind die blies was dan ook nog eens nauwelijks voor woorden. Doordat het boven op de toppen volledig open gebied is en ik nog minstens een uur onbeschermd zou moeten verderwandelen tot de eerste bomen besloot ik om de dienstweg naar beneden te nemen. Geen andere toppen meer maar met een temperatuur boven de 28°C en al veel van mijn watervoorraad gebruikt te hebben vond ik het veiliger om naar het dichtstbijzijnde dorp te gaan. Zo nam ik de dienstweg die heel makkelijk te bewandelen is. Op de top van de heuvel staat namelijk een communicatiemast en een radar. Deze zijn bereikbaar voor de dienstvoertuigen. Dat het gemakkelijk wandelen is ook te merken aan de mensen die ik op top tegen kwam. Er waren 2 jonge moeders met hun kleine kinderen die daar wat aan het spelen waren. Ze hadden de volle 282m naar boven gewandeld met een (zware) buggy. Na nog wat genoten te hebben van het zicht op Stavanger ging ik naar beneden. Onderaan de dienstweg deed ik een verrassende ontdekking. Ik stond namelijk op het verste punt dat ik ben gegaan toen ik verloren liep. De wegen die enkel naar de boerderijen leken te gaan hadden dus ook blijkbaar een aftakking naar de top van de heuvel...
Na nog een klein half uurtje gewandeld te hebben tot de dichtstbijzijnde bushalte nam ik een bus terug naar Sandnes. Gelukkig dat ik een dagpas had want in totaal zou ik anders heel veel geld uitgegeven hebben. Omdat ik toch nog een eindje kon reiden met de pas besloot ik om nog even naar Kleppe te gaan. Niet dat dit heel groot is maar het is een klein gezellig dorpje van waar je een mooi uitzicht op de omgeving hebt vanop de kleine heuvel. Kleppe ligt al in het vlakkere gedeelte van het land. Na dat gedaan te hebben ging ik nog even in Sandnes rondlopen om nog enkele foto's te nemen die ik nog niet had. Niet dat er zo veel te zien/doen is. Het is een jonge stad die onlangs nog een sterke bevolkingsstijging heeft gekend. De voormalige haven en de febrieksterreinen worden grotendeels gerenoveerd en heraangelegd tot een toeristisch-, winkel- en wooncomplex. Nadien nam ik de bus terug naar huis.
's Avonds nam ik nog een laatste keer de bus. Eerst even naar Hundvag om vervolgens af te sluiten met een wandeling langs de haven. Met de ondergaande zon was dit natuurlijk eeen mooie korte wandeling. De terrasjes zaten goed vol zoals wel vaker het geval is als het niet regent. Dat het nu overvol was is normaal. Er lag namelijk weer een cruiseschip in de haven. Dit maal de "Mona Lise" die zeer duidelijk te herkennen was aan de afbeeldeing ervan op de schouw.

Gedachten

Met nog een week te gaan voor ik op het vliegtuig stap en hier alles (definitief) achterlaat had ik nog enkele gedachten. Zo wandelde ik afgelopen dagen de weg omhoog naar mijn kot en ineens kwamen alle herinneringen van de eerste dag terug. Het landen, de rit langs de universiteit naar mijn kot, de eerste keer dat ik mijn kamer binnenkwam, net als de living of de keuken. Allemaal zo nieuw en een beetje onwennig. Een bende Noren waarvan al snel blijkt dat ze vlot Engels praten en nog redelijk sociaal zijn. Het zijn niet de grote conversaties maar je kan er iets tegen zeggen. Nu 5 maanden later zit mijn tijd hier er ver op. Dat je dit zal missen is normaal. Zeker omdat het zo'n mooie tijd is geweest. Leuke lessen in een prachtige omgeving. Zo'n schitterende plaats om een campus te bouwen vind je in België niet! Daarnaast was er mijn trip naar Oslo wat ondanks de negatieve commentaar dat je overal leest, toch nog een leuke en mooie stad is. Er was het IP waar ik mocht aan deelnemen en waardoor ik nog meer mooie plekjes te zien kreeg. Zeer intressant en leerrijk en anders was ik op sommige (Finnöy, Hä, Ölberg) denk ik nooit geraakt. Natuurlijk was er Preikestolen waar ik 2 keer naar toe ben kunnen gaan. Spijtig genoeg ligt er nog steeds 2 meter of meer sneeuw op de wandelweg naar Kjerag. Maar dit is dan weer een reden om zeker nog eens terug te komen. Met de Erasmusbende hebben we de sneeuwuitstap kunnen doen. Het grappigste was toch de Spaanse 20ers te zien spelen in de sneeuw alsof ze 5 jaar zijn. Natuurlijk waren er bij het langlaufen veel valpartijen maar gelukkig zonder veel erg. De groep is stelselmatig uitgedund tot dat er nu bijna niemand meer rest. Het einde van een mooie periode in een prachtig land. Ik ga er nog een mooie laatste week van maken en ten volle genieten van alles wat Stavanger nog te bieden heeft!

Samson

Dit is dan bericht nummer 101. De kaap van de 100 is ondertussen overschreden. De ene keer was eht bericht al zinvoller dan de andere keer. Alles hangt af van de inspiratie en wat er die dag allemaal is gebeurd.
Om dit bericht nog een beetje zinvol te maken. Morgen zal ik waarschijnlijk een dagpas voor de bus kopen om aan de andere kant van de fjord te gaan wandelen. Nadien zal ik nog even door Sandnes kuieren (nu niet dat het zo noemenswaardig is, Stavanger is mooier en gezelliger) om naar huis terug te keren.
Op woensdag neem ik de trein naar Krisiansand. Er is daar een mooie grote zoo maar door budgetaire redenen (en ook tijdsgebrek) zal ik dit laten schieten. Een ticket voor 1 volwassenen kost al gauw 40 euro. Het zou echt de moeite zijn om er naar toe te gaan maar als student is dit toch echt wel een groot bedrag. Daarnaast is er ook nog de stad die ik kan bewonderen en daar zal ik wel genoeg aan hebben (de kathedraal e.d.). Er is nog een leuk museum even buiten de stad maar dit is moeilijk bereikbaar. Het leuke is wel dat de natuur zoals overal in Noorwegen bijna tot in de stad komt. Er zijn enkele mooie groene longen nabij het station. Wat het allemaal is geworden zal je later nog wel lezen.

(te) WARM

De voorbije week is het kwik nog eens ferm omhoog geschoten. In plaats van de 15-20°C dat we voordien hadden is het nu gemakkelijk een kleine 10°C warmer! Het draaglijke lenteweer met af en toe een licht briesje heeft plaats gemaakt voor de zwoele, op u adem trappende zomerhitte. Sommige mensen zullen blij zijn met zo'n temperaturen. Ik ben dit allesbehalve, nu niet dat ik naar de regen en onweders in België zit te snakken maar bijna tropische temperaturen zijn nu ook niet nodig. De voorbije maand is er hier ook nauwelijk een druppel regen gevallen. 2mm voor de hele maand mei. Het was dan nog verspreid over 2 dagen, 1 dag een beetje motregen in de ochtend (1mm) en 1 dag dat het 's morgens vroeg wat had gedruppeld (1mm). Niet dat we er dus last van hadden gehad. Enkele de iets of wat natte straat deed ons eraan denken. Nu zaterdag was het (voorlopig) de topdag van het jaar: 27,5°C en geen zuchtje wind. Daarmee hebben we de koudste (-8,7°C op 26 maart) en warmste moment (27,5°C op 31 mei) van het afgelopen jaar meegemaakt.

Volgens de laatste voorspellingen zou de eerste neerslag pas vallen op dinsdag 10 juni. Ik zal dus misschien nog enkele Noorse regendruppels als afscheidscadeau krijgen. De planten hebben de regen ondertussen echt wel nodig. Ze beginnen overal slap te worden, het gras ziet geel en de meertjes staan enkele tientalle cm onder hun normaal peil.

Computers in hoger secundair

In het hoger secundair onderwijs is het nu verplicht voor de studenten om uw eigen laptop te hebben. Ze maken er veel gebruik van voor hun lessen. Dit is althans de theorie. Maar zoals iedere jongere dwalen ze hier ook eens graag af naar andere dingen zoals Facebook of MSN. Sommige scholen zijn heel trots dat ze dit echter hebben geblokkeerd in het schoolnetwerk en brengen dit dan ook fier naar buiten. Maar bij een rondvraag tussen de studenten blijkt algauw dat alles al lang is gekraakt. De directie is al 3 jaar trot op hun beveiliging die amper heeft meegegaan. De jongeren zitten als van ouds opnieuw meer op dit soort sites dan te werken voor school. Of dit een uiteindelijk als een positieve maatregel zal beschouwd worden betwijfel ik. Er is zelfs al een school die er volledig van afgestapt is voor een aantal lessen (onder meer wiskunde) door onder meer die reden.

De cosmetica-afdeling van H&M

Deze doet in Stavanger zeer goede zaken. De jeugd is hier namelijk niet vies van "wat poeier" op hun gezicht te smeren. En voor sommige is een beetje niet genoeg. Ze smeren een halve pot, dus minstens drie lagen dik op hun gezicht. Het is niet om aan te zien. Ze denken dat ze dan een mooie egale bruine huid hebben maar van op meters afstand kan je de lagen poeder zien liggen. Of ze daarmee mooier zijn is maar te betwijfelen. Blijkbaar moeten ze dat hier toch mooi vinden aangezien je zoveel mensen zo ziet rondlopen.

Alcoholdampen

Vorige week toen ik na de strandwandeling de bus terug naar huis was, ben ik getrakteerd op een leuke geur. Er stappen (met veel moeite) 2 Noorse mannen op de bus. Uiteindelijk lukt het voor beide om te betalen en zoeken ze een plaatsje. Met een half lege bus wouden ze toch naast iemand gaan zitten. Ik was een van de uitverkozenen. Met een plastiek zak vol met bier waarvan ze met plezier elk nog eentje openden (eten en drinken is hier ook niet toegelaten op de bus) kwam hij naast mij neergezakt. Hij begint in het Noors wat te mompelen maar ik negeer hem want volgens mij was dit iemand die nooit nuchter is. Het was er ook aan te ruiken. Van de kleine 5 minuten dat ik ernaast moest zitten was ik al ver dronken van alle alcoholwalmen die vrijkwamen uit zijn kleren en adem. Verschrikkelijk en ik was blij dat ik slechts enkele haltes verder van de bus moest en terug kon ademen. Het andere slachtoffer had geen geluk, ze moest nog een eindje verder rijden met de volle aandacht van een oude, dronken geile bok...

Omdat het niet altijd intressant is!

Omdat de laatste dagen niet altijd even intressant zullen zijn om te vertellen zal ik enkele herinneringen, gebeurtenissen, gedachtes posten. Dit is wat intressanter dan altijd maar te lezen:
"Gewandeld naar het meertje nabij mijn kot."
"Opruimen, kuisen of inpakken"
"Stilte in de gangen"
enzoverder...

Vandaar een afwisseling tussen herinneringen en de meest spannende momenten van de laatste 10tal dagen.

Dalsnuten en BBQ

Vandaag had Monika (de internationale coördinatrice hier) ons, de overgebleven internationale studenten, uitgenodigd om een trip te maken. We zouden elkaar zien aan haar kantoor vanwaar we met de wagen zouden vertrekken naar de parking van Dalsnuten. Dalsnuten is een heuvel van een 320m hoog aan de andere kant van de Fjord. Vanop de top heb je een mooi uitzicht over heel de regio. Om 14.00 waren Katharina (Duitsland), Rutger en ik present aan haar kantoor. Er was ook een dame uit Duitsland op bezoek. Ze zou ons vergezellen op de wandeling. Op weg naar het startpunt kwamen we Jacob, een amerikaanse chemiestudent tegen. Hij had van de trip gehoord en wou ons graag vergezellen. Hij ging met de bus tot aan het startpunt komen. Uiteindelijk dropte Monika ons op de parking om vervolgens achter Jacob te gaan. Zo kon hij een kilometer uitsparen en moesten wij niet te lang wachten. Eens iedereen er was begonnen we aan de wandeling. Opnieuw een mooie wandelweg die u recht naar de top brengt. Onderweg loop je nog voorbij 2 meertjes en krijg je al enkele mooie landschappen te bewonderen. Je moet deze top langs de landinwaartse zijde bereiken. Hem beklimmen langs de westkant is zeer moeilijk. Dan heb je een goede uitrusting nodig omdat het te steil en gevaarlijk wordt. De beklimming langs de oost of zuidzijde is heel wat gemakkelijker. Enkele de laatste honderd meter lopen een beetje omhaag maar voor je het beseft ben je al op de top. Uiteindelijk hebben we er een 40tal minuten over gedaan. Boven aangekomen hadden we een mooi uitzicht op de omgeving. Het was niet de helderste dag wan Kvitsoy konden we niet zien. Wel zagen we de fjors onder ons met erlangs al de bebouwing van Stavanger tot Sandnes. Je kon ook de universiteit zien liggen, Randaberg was ook duidelijk te herkennen. De luchthaven en het strand van Sola hebben we ook gezien. In het zuiden konden we zelfs tot het golvende landschap van Klepp en Bryne kijken. De stranden van Jaeren en Orre alsook de meren die er net achter liggen. Ook Tau, het dorpje waar je met de ferry toekomt als je naar Preikestolen gaat kon je tussen de heuvels door zien. Op de top is ook een toren van stenen gebouwd. Ik kon het natuurlijk niet laten om hier even op te klauteren. Na wat genoten te hebben van het mooie uitzicht op de top was het tijd om terug naar beneden te wandelen. Op de parking hadden we nu wel een probleem. We waren nu met 6 man an hadden maar 5 zitplaatsen in de auto. Monika zei direct van dat het wel zou lukken met iedereen op de achterbank. Als de deuren dicht konden en iedereen min of meer kon zitten zou ze het riskeren om met een man te veel rond te rijden. Wij kropen dan maar met de 4 studenten op de achterbank maar van enig comfort was er nu geen sprake meer. Gelukkig was het maar een ritje van niet meer dan een kwartier. Monika had ook het lumineuze idee om de weg langs het politiekantoor van Sandnes te nemen, gelukkig hebben we op heel het traject geen agent tegen gekomen.
Bij Monika thuis werden we verwelkomd door de hond met de Russische naam (en waarvan ik geen poging doe om deze neer te schrijven). We werden in het huis verwelkomd en kregen direct iets verfrissends aangeboden. We hadden de keuze uit lokaal appelsap of Farris (bruiswater met een smaakje) en dit al dan iet gemixed met elkaar. Ik hield het op de appelsap dat een beetje weg had van Almdudler. De tafel stond ook al gedekt in de tuin en er werden ons al direct enkele zaken als voorgerecht aangeboden. Zo waren er verse schijven ananas, heel dunne beschuiten met ham, en lekkere verse scampi's. Deze waren nog niet gepeld. Katharina had geen idee hoe dit moest en na ettelijke mogelijkheden uitgelegd te hebben bleven er maar problemen oprijzen. Uiteindelijk was alle eten lekker zolang het maar vooraf gekuisd was. Nuja, eigenlijk is dit ook niet waar want uiteindelijk was er tijdens het eten nog commentaar te horen. Eigenlijk volledig onterecht. Monika had 3 soorten vis voorzien (Noorse zalm natuurlijk, heilbot en de derde ben ik de naam van kwijt). Dit werd gebakken op de BBQ. Een luxe BBQ! Het was een stenen BBQ met onderaan een verwarmingselement. Dan had je 2 mogelijkheden: of je legde een masieve effen steen erop, of je legde een korf met kleine stenen erop. De bovenzijde van die korf was dan voorzien van een gril. De verwarming werd dus onrechtstreeks doorgegeven via de stenen. Misschien ingewikkeld uitgelegd maar ik kan niet beter. Of je kent het systeem, of je zal het ooit eens leren kennen. Eerst werd alle vis gebakken, ook waren er nog reuzescampi's. Dan werd de masieve steen ingeruild voor de gril en waren er nog gegrillde maïskolven. Dit alles werd aangevuld met verschillende soorten aardappelen (aardappelen in de schil, natuuraardappelen en aardappelen met een sausje gemengd). Er was nog een beetje wok, daarnaast was er rijst met enkele groenten gemengd. Er was ook een lekkere salade met verschillende soorten sla, komkommer, radijzen, enz afgewerkt met wat vinigraite. Een heerlijk diner dat we kregen aangeboden. Daarnaast was er nog wat witte wijn of bier voor diegenen die wouden. De wijn wordt door Monika meegebracht vanop vakantie. Ze is naar eigen zeggen een expert om 5 flessen mee te nemen in een koffer zonder dat er 1 breekt. Om af te sluiten was er nog koffie of thee en ijcrème met verse rabarber-aardbeien gelei. De rabarber kwam vers uit Monika haar tuin en het heeft gesmaakt. Na nog wat te hebben nagekaard zochten we de bushalte op. Na een half uurtje waren we thuis.
's Avonds ging ik nog even naar boven dag zeggen, het was immers Rutger zijn laatste avond in Gulaksveien. Op vrijdag gaat hij naar het concert van Bob Dylan in het Vikingstadion en daarna pikt hij zijn bagage op om naar Eliza te gaan. Haar ouders zijn zo vriendelijk om hem op zaterdag om 4.00 's morgens naar de luchthaven te voeren.

Werken aan de laatste taak...

Vandaag stond grotendeels in het teken van mijn laatste taak voor de universiteit hier. Niet dat ik zo immens veel heb gedaan want het vlotte niet altijd zoals ik wou. Ik moet nu nog een het een en ander concluderen uit de dingen die ik gezegd heb. En met bronnen, als dit enigzinds kon, heb verduidelijkt.
Ondertussen begon ik ook al te denken aan inpakken en daarvoor een planning te maken. Het is welliswaar nog een kleine 2 weken maar de tijd hier vliegt voorbij. Zaterdag in de vroegte vertrekt ook Rutger en dan blijft alleen Monica nog over. Ze is meestal in het centrum aan het werk dus de kans om "bekend" volk tegen het lijf te lopen zal nihil zijn. We gaan het ons niet aantrekken en rustig alles hier afsluiten. Spijtig genoeg zal dit met het nodige kuiswerk moeten gebeuren maar dat hoort er nu eenmaal bij. Maar het is nog niet zo ver. Ik ben nog van plan om eens weg te gaan voor ik alles hier definitief achterlaat en naar dat hele kleine landje terugkeer (volgens de Noorse leerlingen althans is België enorm klein). Alles heeft zijn charmes, dus ook België waar alles gemakkelijk bereikbaar is (als er geen filles of treinstakingen zijn tenminste).
Morgen ga ik nog eens langs op de universiteit. Monika (de coördinatrice heeft de laatste overblijvers uitgenodigd op een wandeling naar Dalsnuten en een BBQ bij haar thuis. Iedereen van de overblijvers zal op de BBQ aanwezig zijn maar voor de wandeling zulle Monica (werk) en Rutger moeten afhaken (grote kuis van de kamer voor zijn vertrek). Het zal toch nog eens een gezellig samenzijn worden. Ik kijk er al naar uit.

Laatste dag met de bus

Vandaag was het men laatste dag met de bus en ik besloot om tussen het werken door wat aan sightseeing te doen. Gewoon de bus nemen en kijken waar die u naar toe brengt. Zo ben ik terug in Randaberg beland, een gezellig dorpje ten noorden van stavanger en ook in de ferryhaven van Mekjarvik waar een soort boorplatform lag aangemeerd. Het was niet echt een boorplatvorm maar eerder een groot kraan en werkplatform voor onderhous ofzo. Vervolgens reed ik terug naar Stavanger om nog eens een bus te nemen die me aan het voetbalstadion afzette. Daar nam ik een bus nog wat verder die ma langs de NAVO bracht en tot in de kleine wijken van Gausel waar ze zigzaggend doorheen reed. Ik had genoeg gezien, er was niet echt een bus waar ik nog niet heb opgezeten of een deel van de stad dat ik nog niet had gezien dus besloot ik maar naar huis te gaan en nog wat aan mijn taak te werken.

Verdwaalde studiegenoten

Omstreeks 3 uur was ik het binnenzitten beu en ik vond dat ik de voorlaatste dag dat mijn buspas geldig is toch nog even ergens naartoe moest. Er zijn nog plekjes waar ik niet ben geraakt. Zo is de oostzijde van de Hafrsfjord daar een van. Dankzij "google earth" en alle zaken die ermee gelinkt zijn (Wickipedia en foto's) had ik gezien dat er daar mogelijk nog mooie plekjes waren. En het was zo. Ik stapte van de bus in Sörnes. Daar wandelde ik in de richting van de waterkant en kwam ik door een gezellige wijk tot aan een haventje. Daar vertrok een wandelpad door de weiden met koeien naar een speciale "berg", nl. Ytraberget. Het is een kleine heuvel op een schiereilandje in de fjord. Je hebt er een mooi uitzicht op de fjord en er zijn restanten van een voormalig kasteeltje te zien. Er zijn nog enkele grondvesten te herkennen en er staat ook een monument ter nagedachtenis van de slag van 872 in deze fjord (dezelfde als waarvoor de 3 zwaarden er zijn). In die tijd was de landconectie van 2 meter boven de zeespiegel nog onder water gelegen en was dit een eilandje in de Fjord. De legende wil dat een van de koningen (Koning Kjodve) op dit eilandje is gestorven.
Vervolgens wandelde ik verder langs de kust naar het plaatselijke strand. Vandaar zoch ik weer de grote baan op. Terwijl ik dit deed liep ik door een van de rijkere buurten. De huizen waren er beduidend groter en luxueuzer ingericht dan dat je in de rest van de stad ziet. Vervolgens wandelde ik verder naar mijn gehuchtje, nl. "Joa". Hier moest ik tijdens mijn verblijf toch even geweest zijn! Doordat ik even een zijweg had genomen kwam ik eerst in Sola uit en omdat ik lui was en niet wou teruggaan of rondlopen zocht ik mij een weg door de velden. Na menige prikkeldraad en electrische afsluitingen ben ik er zonder schok of schram van afgekomen. Uiteindelijk ben ik even door mijn plekje gelopen. Er is wel niet meer te zien dan enkele bedrijfjes en wat woningen maar ik ben er nu tenminste geweest. Van hieruit is het niet zo ver meer tot de luchthaven. Ik wandelde verder tot de weg naar de luchthaven en besloot daar de eerst komende bus te nemen (of deze nu naar Stavanger of Sandnes ging maakte mij niet uit. Uiteindelijk kwam eerst de bus in de richting van Sandnes, ik sprong hierop en tot mijn verbazing kwam ik vier andere internationale studenten tegen. Ze kwamen van de luchthaventerminal waar ze het Deens meisje dat op bezoek is geweest hebben uitgezwaaid. Ik verschoot een beetje want normaal neemt iedereen de bus naar Stavanger om daar over te stappen. Ik dacht eerst dat ze naar Eliza's huis gingen en in Sola zouden overstappen maar ze bleven zitten. Na meer dan een kwartier hadden ze ineens door dat ze op de verkeerde bus zaten niet wetend waar naar toe. Ik heb hen dan op de juiste plaats van de bus geholpen zodat ze konden overstappen op een bus die wel naar de juiste richting ging. Vertrouw nooit op Tsjechische meisjes om een bus te nemen. Ze kijken het uurrooster wel na maar springen vervolgens op de eerste de beste bus. De uitleg was: "Om 18.37 was er een bus naar Stavanger." En ik moest hen daarop bijspringen dat op het moment dat ze diet zijden 18.35 was en ze al enkele kilomters op de bus zaten. Ze hadden de eerste bus die langskwam genomen zonder naar het opschrift te kijken. in plaats van de bus van 18.37 naar Stavanger zaten ze dus op de bus van 18.20 naar Sandnes wat toch wel een "klein" verschil is. Ze zijn zonder kleerscheuren thuisgeraakt en dat is het belangrijkste.

Viking - Brann (1-2)

Vandaag stond in Stavanger alles in het teken van de "derby" tussen Stavanger en Bergen. Alle voetbalfans waren present want het stadion was net als vorig jaar uitverkocht. Alle 15.600 plaatsen waren ingenomen. Het bezoekersvak was ook volledig volgestroomd voor de strijd om de "westkust" zoals ze het hier durven noemen.
Ik wou die sfeer ook wel eens meemaken en had een van de laatste plaatsjes kunnen bemachtigen. Ik zat in een van de hoeken van het stadion op de eerste rij. Hierdoor had ik niet altijd het perfecte overzicht als ze in de andere hoek aan het spelen waren. Maar het was een van de laatste tickets en dan nog de goedkoopste plaats. Nu in de rest van het stadion moet je ook niet klagen. Het is een nieuw stadion (sinds 2004) en is goed ingericht. Overal heb je een duidelijk zicht op het veld. Het stadion heeft ook VIP-loges wat hier in Noorwegen nog een nieuw fenomeen is. Sommige mensen zijn er niet echt voor te vinden. In het stadion is alcohol verboden maar natuurlijk zijn de loges een uitzondering...
Het stadion zelf is gelegen op wat tot voor kort een werf voor boorplatvormen was. Er is nog een duidelijke restant te zien, een markante toren maar de rest van het terrein zou volgebouwd worden. De eerste stap was het stadion met bijhorende kantoren en winkelcentrum. Ook is er een treinstation gebouwd op de spoorweg naast het stadion (je kan vanop de trein het stadion letterlijk binnenwandelen). Op de rest van het terrein komt een nieuwe woonwijk met appartementen en woningen. Er is ook een parkje met veel speeltuigen en het oefenterrein van Viking.
Voor de match zelf is het een leuk gebeuren om te zien. Er is wel iets dat mij verbaazde. Voor de match heb ik geen enkele politieagent gezien. Je zou denken met een derby moet er toch enige controle zijn. Enkel enkele "veiligheidsmensen" van de club zelf die in de omgeving rondliepen. Aan elke ingang stond ook 1 tot 3 man (bij de bezoekersingang) van een externe bewakingsfirma. Toch liepen de supporters gewoon door elkaar heen zonder enig probleem. Sommige sloegen een praatje met elkaar, andere zaten samen iets te drinken in de enige drankgelegenheid buiten het stadion. De vikingfans gingen naar de winkel waar ook de Brann-supporters naartoe moesten. Ze moesten er hun reserveringsformulier inruilen voor een ticket (aan de inkom moet je dit scannen en dit gaat niet met de geprinte bewijzen). Van het scheiden van supporters spreken ze hier precies niet. Ook in het stadion was er niet zo veel van te merken. Er was het speciale supportersvak voor bezoeker. Er is een aparte ingang voor hen waar er iets meer controle was. Het vak zelf stelt niet veel voor. Enkele netten van 1,5 tot 2 meter hoog scheiden de 2 supportersgroepen van elkaar. Deze waren ogenschijnlijk snel opgehangen om een zichtbare scheiding te hebben. Tussen de Vikingsupporters zaten ook vele lokale Brann-fans. Zo zag je de familie die op stap was en iedereen supporterde voor Viking maar de zoon had zijn Brann-sjaal aan. Vader kwam met dochter naar het voetbal; vader is Vikingsupporter, dochter Brannsupporter. Tussen al het blauw zag je dus ook geregeld wat rood of zwart zitten maar dit zonder enig probleem. N ahet einde van de wedstrijd was het de enige moment dat er een supportersscheiding was. De bezoekende fans moesten 10 minuten later in het stadion blijven wachten. Daarna liepen zochten ze elk hun eigen weg en kwamen ze in grote getale voorbij de Vikingsupporters gewandeld die natuurlijk nog niet de tijd hadden gehad om naar huis te gaan. Niet dat dit voor problemen zorgt maar of dit enig nut heeft betwijfel ik. De Brannsupporters hadden toch langer in het stadion gebleven want ze waren gewonnen.
Brann heeft dus gewonnen maar eigenlijk verdienden ze dit niet echt. Het waren mooie doelpunten maar ze hadden het nodig geluk mee. In de eerste 20 minuten komen ze 2 keer voor doel en ze scoren 2 keer. De eerste komt er na een foutje in de Vikingverdediging, dat was nog aanvaardbaar. Zeker omdat het een mooie goal was. De tweede hadden ze heel veel geluk mee dat de bal afweek en de keeper op die manier geklopt was. Voor de rest van de wedstrijd zijn er dan nauwelijks nog kansen geweest voor Brann. Enkele na de rust kwamen ze even opzetten maar dit hield niet lang stand. Viking was het meest aanvallend en gelukkig hadden ze na de 2-0 snel tegen gescoord. De sfeer zat er terug in. Vervolgens hebben ze nog vele mooie kansen gemist. Een maal is voor de pauze de bal op de lijn gered geweest. Na de pauze hebben ze zeker 5 goede schietkansen gehad maar geen enkele ging erin. Ook na wat verwarring in de Brannverdediging kregen ze de bal er niet in. Daaran zag je dat het geluk hen vandaag niet mee zat.
Het is een toffe match geweest, leuk om mee te maken.

Ahja, ik heb uiteindelijk welgeteld 1 politieagent gezien in de buurt van het stadion. Het was een motoragent die na de match het verkeer aan het regelen was. Nuja, het eerste kwartier had hij niet veel werk. Alle auto's stonden gewoon vast want de voetgangers hadden voorrang. Iedereen liep vanuit het stadion direct de straat op om zo de kortste weg naar huis te zoeken.

Belgische dag

Gisteren was het op de site van NRK (de noorse televisiezender) een Belgische dag.

Naar aanleiding van het songfestival stond er een foto van Sandra Kim on line. (links onder)


En voor iets over de voetbalpartij van Viking tegen Brann hadden ze een foto van Brann tegen Club Brugge bovengehaald.

Solastrand 2

Na het winkelen begon de temperatuur opnieuw de hoogte in te gaan. Omstreeks 11.00 geven sommige thermometers al 20° en 21° aan (over de betrouwbaarheid ervan twijfel ik toch een beetje). Maar het was toch een aangename temperatuur. Omdat ik gn zin had om binnen te blijven besloot ik nog eens naar Sola te gaan. Omdat er op zaterdag maar een beperkt aantal bussen tot de luchthaven rijden moest ik snel zijn om toch een beetje tijd daar door te brengen. Dat het strand vlak bij de luchthaven is gelegen is het enige nadeel. Je hebt geregeld wel eens een opstijgende helicopter boven je hoofd of soms een vliegtuigje. De grote passagiersvliegtuigen nemen gelukkig de andere start en landingsbaan. Dat er zo veel helicopters passeren is normaal want Sola is een van de grootste helicopterluchthavens in Noorwegen. Van hieruit vertrekken verschillende vluchten naar de boorplatformen in de Noordzee.
Voor de rest is en blijft het een prachtig strand. Een mooie strook wit zand met erachter een duinenrij. Het unieke strandhotel, nergens anders in Noorwegen vind je een hotel zo dicht bij het strand aangezien het al vele jaren verboden is om in de duinen te bouwen. Het hotel staat er echter al van de jaren dertig en dus ver voor er aan ruimtelijke ordening werd gedaan. Natuurlijk heb je ook de zee die met kleine golven (bij rustig weer tenminste) tot op het strand komt. Je kan er vele meters ver in wandelen. Het is lange tijd heel vlak en nauwelijks een meter diep. Het water en het strand is heel proper. Op het strand zie je nauwelijks afval (ondanks dat er geen vuilbakken staan zoals bij ons, wij kunnen er nog wat van leren). Ook het water is heel helder. Je kan de hele tijd de bodem goed zien. Het zal een verandering worden als we in juli op onze Belgische stranden rondlopen.
Vandaag waren er meer mensen vrij en was het een stuk drukker dan gisteren. Vele wandelaars, in de duinen enkele zonnebaders, kinderen die op het strand speelden, jongeren die kwamen voetballen of volleyballen, enkele mensen die een verfrissende duik namen, 2 mensen die met hun paard langs de kustlijn reden,... Een gezellige middag dus. Ik moest ook nog enkele inkopen gaan doen en daarmee heb ik de rest van mijn namiddag gevuld. Strak volgen we nog een beetje het Eurovisiesongfestival en morgen gaan we is naar de voetbal hier in Stavanger. Het is de derby tussen Stavanger en Bergen (Viking-Brann). Het beloofd een sfeervolle match te worden in een uitverkocht stadion.

Solastrand

Na eerst wat te hebben zitten werken in de voormiddag ben ik na de middag vertrokken naar Sola. Het begon hier een beetje te warm te worden en daarom zocht ik de koelte van de zee op. Er stond een licht briesje maar gelukkig niet zo hard als woensdag. Daarom was het aangenaam vertoeven aan het strand. Daar las ik een beetje en ruste nog was uit. Ook ben ik even de zee ingedoken en doordat de zon deze al de hele dag had kunnen verwarmen was het een aangename temperatuur. Dit komt omdat het strand ver in een baai is gelegen en de zee er lange tijd zeer ondiep is. De wind blies ook landinwaarts dus het begin was goed opgewarmd. Als je dieper ging was het direct al heel wat kouder aan de voeten. Toch deed het deugd om effe de koelte op te zoeken.
's Avonds zak ik "Denemarken" terug. Ze is hier op bezoek voor een hopeloze liefde. Ze had geluk dat de staking op de luchthaven terug was opgeheven en hier is geraakt. Het zijn nu de leerkrachten die staken. Het blijft hier maar duren... Nu ze is hier voor een hopeloze liefde en gisterenavond hebben we nog eens gemerkt hoe hopeloos ze wel kan zijn. Sommige jongens zijn echt blind of weten niet beter. Als een meisje speciaal voor u het vliegtuig neemt ga je er toch niet voor haar neus met een anders vandoor om ergens te gaan feesten. Sommige doen dit echter zonder schroom... In plaats van met de rest terug naar huis te gaan na een gezellige avond aan 1 van de vele strandjes besloot onze hoofdrolspeler ervoor om toch een stapje in de wereld te zetten samen met ander vrouwelijk schoon. Natuurlijk kon dit niet zonder dat Denemarken er achteraan ging en zo verdwenen ze allen in het Stavangerse nachtleven. Zo eindigde mijn dag met een zoektocht (samen met Rutger en Elisa) naar de in het uitgaansleven verdwenen mensen. Een hopeloze zoektocht echter waar we ons toch moreel toe verplicht zagen. Slaapwel nu!

Luchthaven gesloten?

Wat ik nog wou zeggen. Woensdag was ik dus met de leerkrachten van graad 9 naar het strand gegaan. Ik reed samen met nog enkele leerkrachten mee met diegene die de hele dag chauffeur moest spelen. Dit wil zeggen ter beschikking zijn voor als er een ongeval was om nr de dokter of het ziekenhuis te gaan en de ijsjes gaan kopen en naar de afgesproken plaats brengen. Ze had net een nieuwe auto. Nuja, zij keek er niet echt naar om maar voor haar man was die nog steeds heilig. Ik mocht meerijden in een nieuwe luxueus uitgeruste Volvo. Lederen bekleding, alles netjes afgewerkt. De nieuwste electronische snufjes, automatische schakeling,... Je kon niet zeggen dat het niet comfortabel was om in mee te rijden. 's Avonds reden we terug naar de school en toen we bijna daar waren merkten we ineens iets op dat er niet thuis hoorde. Er stond langs de kant van de weg, op een klein stukje gras, een helicopter geparkeerd. Blijkbaar was de piloot niet op de hoogte van de staking op de luchthaven dat hij hem op de eerste de beste plaats aan de kant had gezet. Wel een grappig zicht als er voor u ineens zoiets opduikt.

Uitblazen

Vandaag was het een rustige dag na de stage en het IP. Buiten de weekends is het niet echt rustig geweest. Met ook nog eens de 17e een hele dag op schok te zijn geweest. Dat gecombineerd met het feestje in een van de koten kan je het een vermoeiende maand noemen. Nuja, toch vermoeiender dan dat we in Noorwegen gewoon zijn. Daarom heb ik vandaag niet heel veel gedaan. Wat uitgeslapen, nog eens naar get Belgische nieuws gekeken (met een item uit Boormeerbeek, wel niet zo diervriendelijk maar wat kunnen we er vanuit Noorwegen aan doen...), een filmpje bekeken en ook al wat opzoekingswerk verricht voor men taak. Ik moet theorie vinden maar dit blijkt niet zo gemakkelijk zijn. Na een toch nog gedeeltelijk productieve dag heb ik op de achtergrond nog wat naar de 2e halve finale van Eurovisie geluisterd/gekeken. Soms nog een zwaker niveau dan dinsdag met slechts zeldzaam de nodige kitch en enkele landen met (naar mijn mening) zwakkere nummers die doorgaan. Hetgeen de laatste 5 jaar eigenlijk altijd zo is geweest. Hoe lang de "traditie" het nog zal volhouden is een raadsel als het zo verder blijft aftakelen. Nu is het tijd om in men bedje te kruipen.

Manchester - Chelsea

De Noren zijn angelsaksische voetbalfans. Iedereen supportert wel voor een Engels team. Vele voor Manchester of Liverpool. Met de finale gisteren was het dan ook alle hens aan dek. Ik zat op men kamer maar kon ze soms tot hier horen roepen. Ik heb alle kansen gehoord en bij het doelpunt van Ronaldo was eht lawaai niet te tempere. Dat was ook het gevloek bij de tegengoal. De penalty's moesten beslissen en vele konden niet meer kijken. Zeker nadat Ronaldo miste. Bij de misser van Chelsea was er terug hoop en nu konden ze weer hopen. En hun hoop draaide uit in dolle vreugde... Manchester won de cup!

Laatste stagedag

Vandaag had ik mijn laatste dag stage hier in Noorwegen. Vanaf nu kan ik me voor de volle 100% concentreren op mijn taak en natuurlijk ook nog wat van de prachtige omgeving bezichtigen.
De laatste dag leek eerst ook de saaiste te worden. Er was vandaag namelijk het examen wiskunde voor 2 (van de 4) klassen. De 2 andere klassen hadden hierdoor vrijaf omdat alle leerkrachten van deze graad werden opgetrommeld om toezicht te houden. Er moeten altijd 2 leerkrachten in de klas aanwezig zijn en er is ook een beurtrol waardoor ze 20 van de 60 minuten vrij zijn. De leerlingen zitten ook verdeeld over meer dan 2 klassen omdat ze het recht hebben om een dubbele bank te gebruiken. Het is namelijk een open boek examen en ze mogen alle mogelijke bronnen met zich meebrengen. Sommige brengen dan ook tonnen boeken en notities met zich mee.
Toen ik 's morgens op school toekwam was het verbazend rustig. Enkele diegene die examen hadden waren aanwezig, je voelde de stress van sommige zo tot je door dringen. Ook de hele achtste graad had geen school vandaag. De leerkrachten gingen een saaie dag tegemoed. Normaal ging 1 van de leerkrachten vandaag naar Praag gaan met haar man. Dit was al even afgesproken maar de NMBS is niet alleen met zijn stakingen. Hier in Noorwegen is er ook een kleine stakingsgolf bezig voor meer koopkracht. Sinds enkele dagen ligt de luchthaven van Bergen al bijna volledig plat. Gardermoen (Oslo) draait ook maar op beperkte capaciteit en vandaag zou Sola (Stavanger) zich hierbij aansluiten. Geen vluchten gedurende heel de dag. Dus geen Praag voor haar. Gisteren was iedereen dus al aan het speculeren wat er nu zou moeten gebeuren. Sommige zouden naar Kristiansand kunnen om daar de vlieger te nemen. Er rijden wel enkele treinen en expressbussen maar dit is geen oplossing voor iedereen. Statoil dat vanop dagelijks verschillende vluchten naar zijn boorplatvormen heeft moest ook deze vluchten laten uitwijken. Voor 1 keer was het heel rustig in de omgeving. Ik heb welgeteld 1 helicopter en 1 klein vliegtuigje zien landen op de luchthaven en dit was omstreeks 19.00. Wat de mensen uit Bergen gisteren hebben gedaan is mij een grote vraag. De voorbije dagen stonden er soms een zestal bussen te wachten om de sneldienst Stavanger-Bergen te maken in plaats van 1, en dit enkele keren per dag... Nu konden ze ook niet meer uitwijken naar de luchthaven hier. Een staking van de luchthavens is hier gemakkelijk te vergelijken met een staking van de NMBS. De luchtvaart is met voorsprong het belangrijkste binnenlands vervoermiddel over middellange en lange afstand. Wat er in de plaats van het dagje Praag is gekomen weet ik niet maar ze had het geluk om niet een saaie dag op school tegemoed te gaan.
Gelukkig was dit ook niet voor mij. Graad 9 was er nog en om 9.45 verzamelden ze nabij de school voor de traditionele activiteit van deze graad, een strandwandeling. Graad 8 heeft een 5-heuveltocht samen met alle leeftijdsgenoten van de andere scholen in de omgeving. De 10de graad gaat naar Preikestolen. De leerkracht waar ik mee mocht meerijden vertelde dat ze nog nooit op de stranden was geweest waar we nu zouden wandelen alsook Preikestolen had ze nog nooit gedaan. Je voelt de nood niet om dat te doen en haar man en de kinderen hadden hoogtevrees. Maar volgend jaar zou ze er dan toch eens geraken omdat ze dan lesgeeft aan de tiende graad. Op het verzamelpunt stonden enkele ouders te wachten en die zouden iedereen vervoeren naar Bore. Omstreeks 10 uur vertrok iedereen richting een kleine camping in Bore. Wij bleven nog even wachten want er ontbrak nog iemand. uiteindelijk kwam hij rustig aangewandeld met zijn gitaar op de rug. "De bus had vertraging" was zijn uitleg... Raar want iedereen woont vlakbij de school. De wagen waarmee hij moest meerijden was al vertrokken maar gelukkig was er in een andere nog een plaatsje vrij. Nu konden we vertrekken richting Bore. Daar aangekomen maakte iedereen (lln, lkrn en enkele ouders die ons zouden vergezellen) zich klaar voor een wandeling van 9 à 10km langs de verschillende stranden. Mooie zandvlaktes met duinen werden afgewisseld met keienstranden. Op deze punten kwamen de weilanden ook tot aan het water en wandelde je langs de koeien die naast de zee aan het grazen waren. Onderweg werden we opgewacht met een ijslolly maar ondanks de stralende zon zonder een wolkje aan de hemel zorgde de noordenwind voor een zeer fris briesje. De eerste gedachte was dat een ijslolly geen goed idee zou zijn maar toen ze werden uitgedeeld wou iedereen er wel 1 hebben. We wandelde verder en het ging er veel gemoedelijker dan wij in België gewoon zijn. Af en toe iemand aansporen om verder te wandelen maar zelfs dat moest niet echt gedaan worden. Iedereen wandelde zijn eigen tempo. Dat op sommige momenten meer dan 500 (mogelijk zelfs een 1km, ik liep in het midden en had niet meer het volledige overzicht) tussen de eerste en de laatste was maakte niets uit. Uiteindelijk was er ook niet veel meer dan zand, duinen en water. Maar moest er iets voorvallen met iemand zal het soms een tijdje duren voor je dit merkt en er kan bij zijn. Op het eindpunt in Orre gingen we naar een hutje net achter de duinengordel. Daar was het tijd om te rusten. Nuja, voor de leerkrachten was dit zo. De meeste zetten zich op de binnenkoer in het zonnetje (en voor het eerst die dag uit de wind). De leerlingen zochten ook een plekje om te zitten maar al snel waren terug verdwenen naar het strand. Daar stond de Franse leerkracht als een ware Baywatchster redder te wezen (dit waren zijn woorden gisteren). Hij was met de fiets gekomen en had er een goede 50 minuten gereden over de afstand van ongeveer 25km. Het terugrijden zou alvast heel wat trager gaan omdat het dan wind tegen was en hij hoopte het binnen het uur en half te volbrengen. Enkele hebben zich ondanks de koude wind toch in het water gewaagd. De andere waren aan het volleyballen. De wiskunde en regels van het spel, met name de vorm van het veld moeten ze nog eens bijschaven. uiteindelijk waren ze aan het spelen in iets wat tussen een trapezium en een ruit lag met ongeveer in de helft een middenlijn. Dat ze na 2 minuten al buiten de grenzen aan het spelen waren hadden ze zelfs niet door. Maar het belangrijkste was dat ze veel plezier hadden.
Om 16.00 stond er een BBQ op het programma. De leerkrachten steken het vuur aan en iedereen smijt zelf maar zijn vlees op het vuur. Dat is het systeem hier. Ze zijn 14/15 jaar oud, ze moeten dit maar kunnen. Het was drummen rond de BBQ's maar uiteindelijk had iedereen zijn vlees kunnen bakken en opeten. Ondertussen waren er ook iets meer ouders toegekomen want er stond nog een korte activiteit op het programma waarbij ze zouden meehelpen (minsten 2 personen per post). De leerlingen werden in gemengde groepen onderverdeeld en moesten op 7 posten een opdracht uitvoeren. Dit kon gaan van vogels benoemen tot enkele meer fysieke proeven zoals 1 iemand die de rest van de groep 1 voor 1 de duin moest opdragen. Het slachtoffer was er elke keer kapot van. Daarom is de proef lichtjes aangepast geweest. Ook moest iedereen van de groep met een bekertje naar de zee lopen om dit met water te vullen en in een emmer te kappen. Hoe meer de hele groep samen kon verzamelen, hoe meer punten ze kregen. Ik stond ook op het strand met een van de leerkrachten. daar moesten ze met dennenappels in een roos mikken ongeveer zeven meter verder. Miden was 3 punten,vervolgens 2 en buitenste ring was 1 punt. De hoogste score was 14 punten, de laagste 0... Na dit uurtje en half op het strand te staan (en wat verbrand te zijn geweest door de zon) was het tijd om naar huis te gaan. Het was ondertussen 19.00. Omstreeks 19.40 kwamen we terug op school aan. Ik laadde mee de auto's uit en had vrij snel een bus die me 10 minuten later thuis afzette. 's avonds ging alles wat rustiger want uiteindelijk was het nog wel vermoeiend. Je ziet dat niets doen ook vermoeiend is. Daarom dat de leerkrachten hier ook spreken dat alles zeer zwaar is...

Hadden we vandaag ook geen vrijaf??

Voor de helft van de tiende graad staat er morgen een examen wiskunde op het programma. Daarvoor mochten ze vandaag de hele dag voorbereiden op school. Iedereen ging al snel aan het werk maar enkele meisjes die niet geïntresseerd zijn in wiskunde waren al snel afgeleid en met andere dingen bezig (haar goed leggen, nagels bijwerken, enz). Ze even aan het werk zetten help niet, ze zijn dan ook heel zwak in Engels en niets intresseert hun. Dat er morgen een examen te wachten staat merk je niet aan hen. De andere waren meer gestresseerd en nog druk aan het vragens stellen. Ik hielp ook enkele mensen verder (vooral dan met de Excell oefeningen). Verder heb ik nog de sportles van 10C bijgewoond waarin ze handbal speelden. Sommige leefden hen iets te veel in en waren altijd maar aan het klagen over fouten tegen hen maar zorgden zelf voor enkele zwaardere fouten. Toch werd het nog een spelletje maar de uitslag van 14-27 vonden sommige niet zo leuk. Desondanks hebben ze goed gespeeld en bouwden ze mooi op. Handbal is een sport dat hier leeft en je merkt dit. Vele hebben er wel wat ervaring in. Iedereen is er snel mee weg en natuurlijk zijn er enkele (voormalige) speelsters. Deze kan je er snel uitpikken. Na de les kwam ineens 1 van de leerlingen af. Ze dacht dat het vandaag ook vrijaf was. Ze had het papier "verkeerd" gelezen. Vandaag was er vrij indien de andere examen Engels hadden (wat niet zo was). De laatste 2 uur was ze dan toch in de les. Na nog een uurtje hulp te hebben geboden ben ik een laatste keer naar 10C gegaan. Ze hadden een les Engels en vanaf nu ligt de focus op praten. Ik had nog een kleine taboe die ik door tijdsgebrek niet in een andere klasgroep had kunnen doen. De eerste reactie was altijd dat het moeilijk was en ze wisten niet altijd goed hoe te beginnen. uiteindelijk was het een goede oefening voor hen. Ze lazen de woorden, dachten na en probeerden het anders te omschrijven in het Engels. De meeste konden na een korte bedenktijd in een tweetal zinnen het woord omschrijven. Uiteindelijk kunnen ze meer dan dat ze denken. Het was een goede denkoefening voor diegene die vooraan stond, en een luisteroefening voor de rest van de klas. Nadien kwamen ze in paren aan bord praten over een onderwerp dat ze dan pas kregen opgegeven. Dit zullen ze ook moeten doen indien ze mondeling Engels examen hebben. Niet iedereen was niet altijd tevreden over zijn onderwerp. Toch hebben de meeste toch nog wat kunnen praten. Toch moeten ze wat meer training krijgen in het (durven) praten. Dat er nu internationale studenten aanwezig waren was uiteindelijk een oefening voor sommige maar ze dierven nog al te makkelijk in het Noors praten.
Na de les wenste ik hen nog het beste voor de examens die komen en in hun verdere studies in het hoger secundair. Natuurlijk zei ik ook dat het tof was om in de klas te mogen staan doordat het een toffe groep was met veel pottentieel en onderlinge sfeer. Dat ik dit deed is omdat ze morgen enkel 1 uurtje aanwezig moeten zijn op school (na het examen van de andere 2 klassen). Door dit examen is er voor mij in de 10de graad niet veel werk maar ik mag de negende jaars vergezellen tijdens hun wandeling langs het strand. Een leuke manier om mijn stage te beëindigen. Zeker als je weet dat er op het einde van de dag nog een BBQ op het programma staat. Het zal een lange maar niet zo stresserende dag worden. Onderweg zal ik mogelijk nog op posten moeten staan tijdens oefeningen die ze doen. Maar morgen meer hierover.

Vandaag nemen we congé

Nenee, ik heb dit niet beslist. Dit kwam van de leerlingen. Raar maar waar. Hoe dat juist zit? Wel vrijdag was ik met men mentor aan het overlopen wat ik maandag allemaal kon doen. Ik zou een les opnieuw geven en ook nog 2 uur natuurwetenschappen bijwonen. De laatste 2 uur stonden nog niet volledig vast. Nu bleek eerst al dat van de eerste 2 uur nauwelijks een uurtje zou overblijven door omstandigheden. Vervolgens kwam er een leerkracht binnen om te zeggen dat 10C zonet besloten had om die dag congé te nemen. Daardoor viel de rest van mijn dag ook in het water en kreeg ik de aangename mededeling te horen dat ik op maandag maar niet op school moest zijn. Er waren geen lessen om bij te wonen. Het klinkt ook raar dat een klad zomaar een vakantiedag kan bepalen. Wel, het zit zo. Iedere klas heeft een speciale dag waarop de lessen niet doorgaan maar waarop ze een uitstap kunnen doen. Nu deze klas had zijn uitstap tijdens de herfstvakantie gedaan waardoor ze nog steeds recht hadden op die vakantiedag. Daar dachten ze vrijdag aan en ze wouden die maandag opnemen. De klas heeft recht op deze vrije dag dus kan er niets tegen gedaan worden. Op die manier kunnen ze het rustig aan doen tot hun examen Noors op vrijdag. Ze krijgen de eerste informatie op woensdag waarop ze thuis mogen verderwerken. Donderdag werken ze dan op school en vrijdag maken ze hun examen. Doordat ze woensdag pas de eerste informatie krijgen kunnen ze nu nog even luieren en genieten van het nog steeds redelijk goede weer. De laatste week zijn er meer wolken en vrijdag waren er enkele druppels. De noordenwind maakt het ook allemaal een beetje frisser maar het is nog steeds prachtig weer. Eigenlijk hebben we de laatste maand niet veel regen over ons gekregen. Van mij mag het de komende 3 weken zo blijven!

17 mei

17 mei is de nationale feestdag van Noorwegen. In tegenstelling tot vele landen is dit niet de dag waarop ze onafhankelijk zijn geworden of hun koning de troon besteeg. Op 17 mei 1814 is de grondwet goedgekeurd. De Noorse grondwet heeft dus al een lange geschiedenis en is geschreven gedurende een korte periode dat het land niet tot Zweden of Denemarken behoorde. De definitieve onafhankelijkheid is er pas een kleine honderd jaar later gekomen maar de grondwet van toen hebben ze behouden.
17 mei wordt ook een beetje anders gevierd. Je zal hier geen grote militaire parade zien paraderen. Neen, 17 mei is van en voor het volk. Iedere stad heeft zijn 17 mei comité dat voor de feestelijkheden instaat. Deze beginnen ook zeer vroeg. In de naburige stad Sandnes zelfs om 06.30. In Stavanger pas om zeven uur met feestelijkheden. Deze zijn verspreid over heel de stad. In iedere wijk speelt het plaatselijke schoolkorps muziek. Hier is een traditie dat vele scholen hun eigen muziekkorps hebben. Ook worden op de begraafplaatsen en het vrijheidsmonument enkele kransen neergelegd. Op 1 van deze kransleggingen is een delegatie van de "KNM Harald Haarfagre", een trainingscentrum van het Noorse leger in een van de deelgemeenten, aanwezig zijn. Na de vele vlagheisingen en kransenleggingen stond om 9.00 uur het eerste grotere evenement op stapel, de kinderoptocht. Ik ben om 7.30 opgestaan om vanaf dit ogenblik alles te kunnen meemaken. De kinderstoet verzamelt alle scholen van de stad. Deze krijgen allemaal een plekje in de optocht. Deze wordt voorafgegaan door een oude brandweerwagen met daarachter een delegatie van de scouts die de vlaggen dragen en het 17 mei-comité. Vervolgens is het de beurt aan de scholen. Iedere school komt met een hele delegatie aanzetten. Elke klas is vertegenwoordigd en draagt een bord met de klas nummer en soms een tekening met zich mee. Er zaten enkele kunstwerken tussen. Ook de muziekkorpsen van de scholen wandelen mee. Alles samen krijg je een optocht van 41 deelnemende scholen/groepen die ruim een uur lang is. Je ziet heel veel vlaggen (voornamelijk Noorse vlaggen maar ook enkele van andere landen). Zo is er een Britse, Franse, internationale en een speciale school voor inwijkelingen in de stad. De Fransen hadden hun vlag ook mee, de internationale school droeg alle verschillende vlaggen van de kinderen in hun school mee. Daardoor konden we ook de Belgische vlag bewonderen. Het Johannes leercentrum (de speciale school voor immigranten) deed net het zelfde. Beide scholen droegen ook de vlag van de verenigde naties mee. Daarnaast zag je nog enkele kinderen met bv. een Chinese of Senegalese vlag rondlopen en was er een "Finse delegatie" van een 5tal kinderen in een school. Tegen het meedragen van andere vlaggen is er op sommige plaatsen protest geweest en als verzet daartegen hadden de jongeren van mijn stageklas een bord gemaakt met centraal de Noorse vlag omringd door vele andere vlaggen. Ik heb hen niet kunnen zien lopen doordat ze in Sandnes meeliepen in de parade.
Nadien zijn er op verschillende plaatsen opniew kleinere vieringen, in de kathedraal was er een eredienst, in het universiteir ziekenhuis werd er ook een viering gehouden en om 12.00 was er alweer een kleine optocht door enkele straten. Dit maal was het enkel het muziekkorps dat later deze namiddag in het stadspark zou spelen. Op Torget was er ook een groep jongeren die Hip hop en moderne dans brachten. Dit was een leuk tussendoortje maar ondertussen was het bijna 13.15 en moest ik een plaatsje gaan zoeken om de Russ-stoet te zien. Daarin liepen alle laatstejaars (hoger secundair onderwijs) mee. Ook de fameuze russ-busjes waren te zien maar omdat ze in Stavanger daar niet zo fel mee bezig zijn waren het er maar enkele (in tegenstelling tot de oude (lijn)bussen die ze in Oslo en andere plaatsen ombouwen tot partymobielen). Het was eigenlijk als het ware een soort carnavalstoet met enkel 18-19 jarigen. Ze hadden zich voorzien van enkele stevige geluidsinstalaties en dansten door de straten. Ook dragen ze (soms politiek getinte) plakaten mee om ergens tege te protesteren of om gewoon de plezanterik uit te hangen. In deze stoet is het de kunst om zo veel mogelijk op te vallen. Zo paseerde er een sofa op wieltjes, iemand in wielersoutfit met een speelgoed fietsje, andere waren besmeurd met slagroom, enkele jongens paradeerden liever in boksershort en met hun broek op hun enkels. De speelgoedtraktors van kleine broer werden ook bovengehaald alsook zijn driewieler, speciaal ontworpen t-shirts en veel andere dingen kon je zien passeren met als doel zoveel mogelijk op te vallen. Ook belangrijk voor deze stoet is zoveel mogelijk lawaai te maken. Daarom werd er lustig op fluitjes geblazen en geroepen en gezongen. De superdeluxe Russ-mobiel die ik een week en half geleden in de haven had gezien had natuurlijk ook zijn geluidsinstalatie volledig open gezet. En niet alleen dat. Hij trok ook nog een aanhangwagen met een catamaran op voort met daarin de passagiers van de wagen en een nog grotere muziekinstalatie. En of er gefeest werd.
Tussen 13.00 en 16.00 was er in het park van Bjergsted een internationaal festival. Veel mensen die kuierden tussen de eetkraampjes en naar de optredens op het podium keken. Zo waren er dansen van over de hele wereld te bewonderen. Het was een snelle opeenvolging van verschillende groepen die elk een 2tal dingen showden. Een leuke namiddag maar om een goed plaatsje voor de finale optocht te hebben moest ik weer verder. De optochten worden hier druk bijgewoond en zeker deze laatste. Iedereen wil dit gezien hebben en over het hele parcours is het een gezellige drukte. Ik had net een mooi plekje gevonden en gelukkig de goede kant van de weg gekozen. Want ineens kwamen alle taxibusjes van Rogaland taxi aangereden. Ze parkeerden zich in een lange rij aan de overzijde van de weg. Alsof dat nog niet genoeg was kwamen er ook nog drie autobussen van het bedrijf aanrijden. Daarin zat denk ik bijna heel de bevolking van Stavanger die slecht te been was. Op deze manier kregen ze ook nog de parade te zien.
De parade zelf begint net hetzelfde als de kinderparade. De oude brandweerwagen gevolgd door de vlaggen gedragen door de Scouts en het 17 mei-comité. Nadien is het de beurt aan alle verschillende verenigingen in de stad. Alle leden lopen mee en ze proberen dit soms zo opvallend mogelijk te doen. De voetballers spelen wat onder elkaar net als de handballers, de volleybal, tennis en badmingtonspelers doen dit ook en hebben zelfs een net mee waarover ze de hele tijd spelen. Er liepen ook 2 groepen met honden mee, 2 uitersten: de ene groep van rashonden (netjes gekamd en geborsteld met het baasje goed gemaquileerd en gekleed) en de andere van reddingshonden met de reddingsoutfit en functionele kledij. Er waren ook enkele gevechtsporten (karate, judo, teakwonde) en ijshockey. De laatste verplaatste hun dit maal wel op skeelers. Er waren ook 2 wielerclubs aanwezig en de zwemclubs speelden kwistig met water. Zo erg zelfs dat iemand die in mijn buurt stond een zeer uitgebreide douche kreeg ondanks het kostuum dat hij droeg. Andere verenigingen waren ook vertegenwoordigd. Zo ware de hulpverenigingen (rode kruis en iets zoals het Vlaams kruis) op post, verschillende muziekkorpsen, bluesvereniging, een lokale folkgroep (met een van de leerkrachten waar ik op de universiteit les van had) en ook de universiteit had zijn gedeelte van de stoet. Al wie enigzinds een belangrijke positie had liep mee met daarachter enkele van de studentengroepen. De scouts waren ook vertegenwoordigd. Ze hadden "ongevallen" als thema. Iedereen had zijn gezicht bloedig geshminkd, verbanden rond gedaan en pleisters opgeplakt. Ook droegen ze een brancard mee en zoals het scouts betaamd hadden ze daar iemand op vastgebonden en werd de brancard geregeld eens omgedraaid... Een dansgroep was ook aanwezig en zij hebben uiteindelijk een prijs voor beste groep gekregen, de school aan wie dit voor de kinderstoet werd gegeven heb ik niet goed kunnen horen. De dansgroep danste de hele tijd door de straten op verschillende dansen.
Ook deze parade duurde meer dan een uur. Er namen dan ook 90 verenigingen aan deel. De parade was zo lang dat de eerste de route hadden vervolledigd als de laatste nog maar net op dat start/eindpunt waren vertrokken. Daar keek in naar het slotgebeuren terwijl de lokale valschermspringers een precisielanding probeerden te maken op het centrale meertje, of dit gelukt is heb ik niet goed kunnen zien. Wel zouden ze proberen om de Noorse vlag te vorme door gekleurde rook te gebruiken maar het effect was niet zo immens door de felle zon. Wel droeg de laatste een Noorse vlag met zich mee.
Na het slotgebeuren gingen de meeste mensen naar huis of nog naar een van de cafétjes in de haven. Maar ze hadden ongelijk want in Bjergsted stond nog een "grenzeloos concert" op het programme. Internationale groepen en een opkomend Noors talent (met roots in India) stonden op het programma. Door deze laatste artiest was zowat heel de Indische bevolking uit de omgevind naar hier afgezakt. Voor de rest was de opkomst zeer pover voor wat uiteindelijk nog een goed concert zou zijn. Eerst een dansgroep van hier die een combinatie van hip hop en Bollywood dansen bracht op moderne muziek. Het was een toffe aaneenschakkeling van verschillende liedjes met een vlotte overschakkeling tussen de verschillende dansstijlen. Nadien stond de Londense "Bollywood brasband" op het programma. Ze brachten met hun koperblazers en drummers enkele liedjes uit Bollywoodfilms. De groep werd aangevuld met een danseres die af en toe danste op de liedjes. In augustus zijn ze terug in Noorwegen maar dit maal in Oslo en met een Indische zanger zodat het niet enkel muziek zal zijn. Ook waren er nog Zimbabwanen die hun popachtige muziek brachten met de gitaren onder hun oksels bevestig (hoe ze deftig spelen is nog steeds een raadsel). Eerst waren ze lange tijd ontevreden over de techniek en bleven ze maar doorvitten waardoor hun speeltijd inkorte. Toen een van de organisatoren hen erop wees dat het erop zat begonnen ze na het einde van het liedje nog een "laatste song". In plaats van te stoppen speelden ze nog lustig een liedje van om en bij de vijf minuten waardoor ze ruim over tijd gingen. Het cultuurverschil tussen de relaxe Afrikanen en strikte Noren kwam hier weer eens aan bod. Nadien stond het aanstormend talent op het programma en al de Indiërs waren niet meer te houden. Het waren nummers die schommelde tussen pop en R&B maar die wel te smaken vielen. Goede stem en catchy nummers. Daarmee sloot ik de dag af.

Tijdens de hele dag zie je iedereen met kleine Noorse vlagjes rondlopen en zwaaie, continu wordt er "hoera" geroepen. Iedereen die thuis de klederdracht van zijn regio heeft liggen doet deze aan. En dat zijn zeer veel mensen want het is zeer gegeerd om dit te hebben. Voor sommige is door omstandigheden het kostuum te klein geworden en een nieuw kopen kost handenvol geld. Als zoon(s) en/of dochter(s) er dan ook nog een wilt ben je een (luxe)auto armer. De meeste jongeren willen graag zo'n kostuum. Soms hebben ze een beetje de keuze als moeder en vader uit een verschillende regio afkomstig zijn. Sommige opteren voor een kostuum van die regio, andere voor dat waar ze geboren zijn. Sommige lijken hard op elkaar maar de mensen die uit een streek verder van de stad komen springen er een beetje uit. uiteindelijk zie je vooral de vrouwen rond lopen in klederdracht en de mannen hebben een kostuum aan. Ook de jongeren en zelfs jonge kinderen. Sommige meisjes van 3 jaar hebben zelfs klederdracht aan. Als buitenlander val je op een dag als deze echt op. Sommige schotten hadden ook hun kilt aangetrokken met ook het bijhorende mes.

Met het weer hadden we ook nog vrij veel geluk. Traditioneel draait de wind voor de 17e mei naar het Noorden wat nu niet anders was maar de zon bleef de hele dag schijnen. Allensinds voor Stavanger, in Oslo met de parades voor het koninklijk paleis was het grauw en grijs met wat druppels af en toe. In Drammen regende het ook goed. In Tromso hadden ze de voorbije dage uitzonderlijk veel sneeuw voor deze tijd van het jaar gehad. Er lag een wit tapijt van een dikke 40 cm en dit moest voor de parades opgeruimd worden. We hebben dus echt geluk gehad in Stavanger. Het is een mooie dag geworden met één van de leukste ervaringen tot nu toe. De nationale feestag is hier echt een volks gebeuren gedurende heel de dag. Nu de traditie van België en Noorwegen samenvoegen en je hebt een hele dag feest. Nu feesten de meeste Noren nog thuis verder onder vrienden.

16 mei-feest

We vertrokken rond 21.00 naar een ander kot waar het op 1 van de grasveldjes zou plaatsvinden. Sommige waren al present doordat er voorafgaand een BBQ was. En zoals het de Noren betaamd. Wij voorzien het vuur, brengen jullie het vlees maar mee... Toen ik aan kwam was er al heel wat volk. Pakweg een hondertal mensen verdeeld over 2 tenten. De DJ (of hij die naam waardig was laat ik in het midden) speelde al wat muziek en na een tijdje waren de tenten te klein en stond de rest van het grasveld vol. Op het toppunt moeten er enkele 100den jongeren aanwezig zijn geweest die op de Noorse manier flink uit hun bol gingen. Dit wil zeggen vooral zitten maar wel heel veel drinken. Een gevaarlijke combinatie als het buiten maar frisjes is met een soms snijdend windje kan je al wel inbeelden wat dit voor sommige geeft. Met genoeg drank in het lichaam (voor sommigen al tussen 22.00 en 23.00 begon er wat gedansd te worden. De muziek was dit niet altijd en als het dan eens dansbaar was werd het verprutst doordat er een ander liedje werd "doorgemixd" met een volledig verschillend ritme en zonder enige pitch te gebruiken. De zattigheid zorgde er echter voor dat niemand nog lette op de ergerlijk foute muziek en flaaters van de "DJ". Het feestje werd zo heftig dat er letterlijk op de tafels en banken werd gedanst. Zo erg zelfs dat menig tafel of bank omviel (met al wie erop stond), een van de boxen enkele keren ver tegen de vlakte ging en als apotheose zeker 1 tafel volledig is gesneuveld onder het gewicht. Om 2 uur ging letterlijk en op onortodoxe wijze de stekker uit het stopcontact en zat alles erop. Rutger en ik kregen door de moeder van Eliza een lift tot Gulaksveien aangeboden, net als Reidar die naar het centrum werd gebracht. Wat zou volgen is een korte nacht want morgen is het de nationale dag. In Stavanger beginnen ze er al om 07.00 aan met verschillende evenementen in de wijken maar de kinderoptocht (het eerste echt grote evenement) is "pas" om 09.00. Toch nog even tijd om een beetje te slapen...

Lesje tussen de coopertesten door...

Vandaag waren er 2 sportlessen met daar tussenin een kleine les die ik moest geven. Het mocht over elk onderwerp gaan zolang het maar 1 van mijn vakken van in België was. Ik had besloten om alles een beetje te combineren met als centrale thema België. Zo kon ik heel makkelijk aardrijkskunde en ook wel een beetje economie erbij betrekken. Biologie kwam wat minder aan bod en de informatica was terug te vinden in de ppt met alle kaarten, een kort filmpje en foto's waar ik dan meer over vertelde. Voor verschillende onder hen was het een andere manier van les krijgen. Zoveel gebruik van kaarten kennen ze hier dan ook niet. Ook bij de vergelijking tussen Noorwegen en België schrokken ze even hoe klein ons land wel was. Als ze dan de totale bevolking te horen kregen gingen enkele monden pas echt volledig open. Zoveel mensen op zo'n klein gebied, dat kan toch niet... Ook dat we geen bergen kennen is iets nieuw voor hen. Ze hebben maar op en al een goede 50 km in de auto te zitten en ze zitten tussen de eerste bergen, aan de overkant van de fjord zijn al enkele heuvels gelegen, de hoogste toppen daar zijn al hoger dan in België (boven de 700m). De zee is ook vlakbij en als je naar het zuiden gaat zit je midden in het vlakkere deel van het land. Hier lijkt het of je bent in Denemarken en op sommige plekken lijkt het als het ware zelf Holland. Iets anders wat hen verbaasde waren de 6 regeringen die ons land rijk is en hoe we ons land hebben opgesplitst in verschillende delen, dat sommige delen tot 2 gebieden behoren (Brussel), enz. Als laatste wouden ze graag nog een beetje Nederlands horen maar buiten iemand met een Nederlandse vader die mogelijk een beetje heeft begrepen, verstond niemand er iets van. 1 van de sportieve meisjes moest ook nog van alles weten over de Belgische sport, ze is dan ook al een fan van Tom Boonen. Achteraf bleek ze ook Gert Steegmans te kennen.
Nu zijn we naadloos bij de sport terechtgekomen van de andere lesuren. Daarin stond de coopertest op het programma. Opniew trokken we hiervoor naar de atletiekpiste in Sandnes. In de voormiddag liep graad 9 een behoorlijk resultaat. Opnieuw merk je hoe sportief vele hier zijn (je hebt natuurlijk ook de uitzonderingen die fier zijn als ze 3 toeren hebben gewandeld). Zo was er een andere school ook aan het lopen maar deze zorgden voor een minder sterk resultaat. Ze waren een halve ronde eerder vertrokken maar werden al gauw ingehaald door bijna heel de klas. Na de middag was graad 8 aan de beurt en hier blonken opnieuw enkele uit in hun fysieke uithouding. Nu is het wel zo dat 1 van de jongens (net als zijn broers) zwaar wordt getraind door hun vader in verschillende sporten. Toch zorgden andere voor goede resultaten.
Vanavond staat er nog een 16mei-feest op het programma georganiseerd door SiS. In men stageschool vertelde 1 van de leerkrachten dat dit zowat de favoriete avond is om een nachtje te gaan stappen. Ook de Russ laten zich niet onbetuigd doordat het hun laatste avond van vele weken feesten is. Morgen sluiten ze alles af met hun eigen parade op de 17 mei-feesten.

Gewonnen!

Vandaag stond er eerst een laatste les Engels met een klasgroep op het programma. Daarin werd alles "min of meer" afgerond. Nadien bereide ik 2 uurtjes voor aan een lesje dat ik op vrijdag zou geven. Net voor de middag stopte ik met werken want het voetbalveldje zou officieel worden ingehuldigd. De leerlingenraad had een voetbaltornooi tussen de verschillende klassen georganiseerd. Voordien zouden enkele meisjes van de achtste graad chearleaden. Dit deden ze verbazend goed en er kon begonnen met het tornooi. Dit bestond uit 2 maal drie wedstrijden en een speciale slotmatch. De eerste reeks wedstrijden was tussen de verschillende graden. Een team uit de klassen A&B van iedere graad nam het op tegen hun leeftijdsgenoten van de klassen C&D. De winnaars van deze duels gingen dan door naar de volgende ronde. Daarin namen ze het tegen elkaar op. Hierdoor speelden deze teams nog 2 maal meer. Nu 2 keer tegen een team van een ander jaar. De teams werden voor elke wedstrijd aangepast zodat iedereen een beetje kon spelen. Er was een de regel dat ieder team minstens 1 meisje moest opstellen. Meestal stonden er slechts 2 meisjes op het veld. Dit met uitzondering van de klassen waarin enkele vrouwelijke voetbalspeelsters zaten. Deze konden nog tamelijk goed hun "vrouwtje" staan tegen het brutere voetbal van de fysiek sterkere jongens. Ondanks de kleine lengte van sommige was het nog mooie matchen. Zoals het in voetbal wel vaker gaat weerspiegelde de uitslag niet altijd het spelniveau wat er tijdens de match te zien was.
Uiteindelijk was er in ieder jaar een ploeg die het tegen de rest zou opnemen. Daarin werd verwacht dat de oudsten alles gemakkelijk zouden winnen. Ze kwamen dan ook heel zelfzeker op het veld. Tegen de negende graad hadden ze een overwicht. Na deze match speelde graad 8 en 9 tegen elkaar. Hier ging het meer gelijk op maar uiteindelijk won graad 8. Nu mochten graad 8 en 10 onder elkaar uitvechten wie de kampioen werd en de galamatch mocht spelen. Iedereen voorspelde een gemakkelijke overwinning voor graad 10 maar niets was echter waar. Het werd een spannende wedstrijd waar de grote loggere en minder wendbare spelers van graad 10 veel moeite hadden met de kleine vinnige bewegingen van graad 8. Het bleef lang spannend en uiteindelijk had graad 10 het geluk aan zijn zijde.
Ze werden een knappe winnaar en uiteindelijk is de grasmat zo officieel ingespeeld. Maar de apotheose moest nog komen. De winnaar van het leerlingentornooi zou het opnemen tegen een speciaal samengesteld lerarenteam. De deelnemende leraren kwamen allemaan goed voorbereid aan de aftrap maar ze kwamen een man te kort. Normaal zou de persoon die een maal per week komt helpen voor de zwemlessen ook meedoen. Hij is een goed getrainde handbalspeler maar ook nog student. En oh ja, hij had net vandaag examen en dit was nog maar net afgelopen. Daarom was er een man te kort en wie mocht er in de plaats opdraven: IK... Gelukkig had ik sportschoenen aan maar mijn kledij was niet echt aangepast. Nadat ik mij van de nodige bagage had ontdaan (horloge, portefeulle, GSM, enz. Stapte ik dan ook maar op het veld. De aftrap was nog maar net gegeven of je merkte dat het een zware match zou worden. De tiende jaars blaakten van zelfvertrouwen en ze zouden de leraren even snel op hun doos geven. Wij moesten even zoeken naar de organisatie. We kregen al vrij snel een doelpunt tegen en de leerlingen gingen zweven. Gedurende heel het tornooi waren de supporters vrij stil gebleven. Nu stond iedereen rond het veld en werd het een 1 tegen allen... Gelukkig konden we tegenscoren en de zo zelfzekere tiendejaars kregen het moeilijker en moeilijker om hun spel door te drukken. Het werd een toffe wedstrijd. Met veel ambiance en nog enkele prachte goals. De leraren scoorden nog eens via een verre uitgooi die via de boarding perfect voor de goal kwam 2-1. De leerlingen scoorden nog tegen. Oké, door een lichte flater van mij, ik kreeg de bal niet goed weg. Dit maakte ik een kleine minuut later goed door de assist voor ons derde doelpunt te geven. Uiteindelijk werd het nog 4-2 in het voordeel van de leerkrachten. Iets wat sommige tiendejaars nog gaan mogen horen tot het einde van het schooljaar. En gelukkig voor de leerkrachten verloren ze niet, want dit hadden ze dan nog 2 jaar lang mogen aanhoren. Met de overwinning van het lerarenteam is een historische dag, het eerste schoolvoetbaltornooi op eigen veld) op Lurahammeren afgesloten. Daarmee ging ik ook moe maar voldaan naar huis...

Praktische proef

Op woensdag was ik van plan om tijdens het eerste uur nog wat te observeren. Maar doordat de bussen geen zin hadden om de uurregeling te volgen kwam ik een minuutje te laat toe in de school. De bus die ik wou nemen zag niet om. Ik stond al van 7.30 te wachten op de bus (normaal is er een bus om .31 maar die is meestal te laat). Dit maal was ze niet te laat maar zag ze gewoon niet om. Tijdens de 5 minuutjes van mijn kot tot de bushalte had ik de bus ook niet zien voorbijrijden. Ik dan maar vol ongeduld aan het wachten en uiteindelijk kwam er een nr 3 af... Zo blij als ik was de ene moment (eindelijk een bus), zo gefrustreerd was ik enkele seconden later. Raar maar waar reed deze bus niet tot Sandnes zoals alle bussen op deze lijn doen maar slechts tot Forus, de gemeente voor Lurahammeren. Ik was met deze bus dus ook niets verder geholpen en moest blijven wachten. Anders zou de juiste bus mij voorbijsteken tijdens de rit en daarmee was ik ook niets gebaat. Het wachten duurde nog 15 minuten. Om kwart na acht werd ik eindelijk beloond, na drie bussen die niet hebben gereden. De rit duurt algauw 15 minuten en gelukkig reed de chauffeur goed door, maar net niet snel genoeg. Na wat op men computer te hebben gewerkt ben ik 2 lesuren gaan observeren tijdens natuurwetenschappen. De leerlingen zagen korte filmpjes over groene energie en bespraken die vervolgens.
Uiteindelijk was het dan het belangrijkste moment van de dag. De praktische proef tijdens "koken" van de 14-15 jarigen. Iedereen trok een kaartje met daarop een van de recepten die ze tijdens dit semester hebben gemaakt. Deze moesten ze volledig zelfstandig en in stilte klaarmaken. Ze werden beoordeeld op het voorbereidende werk, het koken zelf, het uiteindelijke resuktaat (uitzicht, smaak,...) en het opruimen achteraf. We kregen als taak om iedereen mee in het oog te houden hoe ze te werk gingen. Ieder nam de helft van de klas onder zijn hoede zodat we ons maar op 2 keukens moesten concentreren. Iedereen bracht het er behoorlijk tot zeer goed vanaf. De ene was al wat meer gestressed dan de andere en dit beïnvloede het resultaat een beetje. Maar iedereen erdoor met voldoende tot zeer goed. Iedereen kon tevreden terug naar huis gaan.

opnieuw stage...

Na de vrije dag van maandag zijn we opnieuw begonnen aan de stage. Op dinsdag vlogen we er opnieuw in. Eerst observeerde ik tijdens 2 lessen Noors de klas nog eens. Het is nog steeds verbazingwekkend hoe familiaal en los het er tijdens alle lessen aan toe gaat. Na de korte pauze was het mijn beurt. Sport is niet 1 van mijn vakken maar het was moeilijk om deze in de stage in te passen. Dus gaf ik 2 uurtjes LO les terwijl mijn mentor van de universiteit kwam kijken. Na een kort gesprek achteraf gingen we terug naar de school om nog een uurtje Engels bij te wonen. Zo zat de dag er al weer snel op. Alles verliep vlot. Je begint ondertussen echt je weg te kennen in de school en het voelt prettig aan om er rond te lopen en van alles te participeren.

Eerste wolken in een week...

Toen ik op stond scheen de zon niet zoals verwacht. Nu je dit toch al weer meer dan een week gewoon bent is het toch verschieten. Niet dat het zware bewolking was maar het was toch lichtjes grijs. De temperatuur lag dan ook nog wat lager. Het zou een minder warme dag dan gisteren worden. Een eind na de middag kwam de zon erdoor en ik wisselde dan ook momenten sport (Formule 1, Giro d'Italia, ijshockey en handbal) af met wandelingen en voorbereidingen voor mijn allerlaatste taak hier in Noorwegen. Je zou het niet zeggen maar binnen een maand sta ik terug in België. Dit maal is het definitief. De tijd vliegt vooruit als je u hier amuseert. Het is fantastisch dat ik dit allemaal heb mogen meemaken.
Nog even over het Noors onderwijs. De voorbije dagen merk je voor het eerst dat de Noren IN hun examenperiode zitten. Je ziet ze minder rondhangen. Waar de meeste mensen in België 1 tot 2 maand op voorhand beginnen voor te bereiden lijkt het of ze dit hier slechts een week voordien doen. En uiteindelijk zal hun resultaat hetzelfde zijn als in België.
Zaterdag is er de Nationale feestdag. Dan zal er niemand aan het werk zijn maar zal je veel vlaggen, parades van de scholen, en mensen op straat zien vieren. Ook zal er zeer veel ijscrème gegeten worden. Het zal nog een leuke weekend worden om naar uit te kijken. Je zal het allemaal wel te lezen krijgen.

Zon

Stralende zon, geen wolkje aan de hemel. Een dag om eigenlijk niets te doen. En dat is dus ook gebeurd. Voor de middag rustig opgestaan, wat huishoudelijke klusjes gedaan om na de middag naar buiten te gaan. Binnen was het niet meer uit te houden en buiten was er gelukkig nog een verfrissend zeebriesje. Dit zorgde toch enigzinds voor wat verkoeling. Ik ben naar een van de vele kleine strandjes in de buurt van het stad getrokken. We hebben op 1,5 km van hier er ook eentje maar ik vind het er een beetje minder gezellig. Het uitzicht is wat minder (desondanks het Noorwegen is) en het is wat te veel ingesloten in de baai. Daarom koos ik een ander strandje uit. Daarvoor moest ik wel de bus nemen. In het centrum moest ik overstappen maar omdat de bus even op zich liet wachten ging ik even aan de kathedraal kijken. Er stond namelijk een podium waar enkele jazzoptredens doorgingen. Deze week was er in de wijde omgeving van Stavanger immers een Jazzfestival. Vandaag waren er nog optredens in onder andere de gemeente Hä en het Utsteinklooster, 2 plaatsen die ik dankzij het IP heb leren kennen. Uiteindelijk was het tijd om de bus te nemen. Ik nam de meest grappige bus die hier in Stavanger rondrijdt. Het is een minibusje waar een 20tal man kan in zitten en indien nodig nog eens 18 man als sardienen op elkaar gepakt kan rechtstaan. Dit busje doet enkel een lokale toer door enkele pitoreske straatjes. Maar aangezien ik een buspas heb is de gemakkelijkste manier van heel het stad te ontdekken willekeurig bussen nemen, afstappen waar je zin hebt en zo kom je in de mooiste stukjes van de stad. Uiteindelijk kwam ik aan 1 van de strandjes aan en heb me daar neergezet. De strandjes zijn kleine baaikes waar een smal strookje zand is. De rest errond is een grasveld waar iedereen zich neerzet. Aangezien de rest van de kust uit rotsen bestaat zijn deze plaatsen echte magneten. Het was nog niet de volledige overrompeling. Het was nog maar zaterdag maar toch was er een gezellige drukte. Veel gezinnen met jonge kinderen die zich op strand, de rotsen en in het water amuseerden. Ook kwam iedereen met zijn wegwerpBBQtjes aanzetten. Dit is echt iets Scandinavisch. Een aluminium bakje met wat houtskool een een roostertje uit kippengaas. Zo valt het het best te omschrijven. Daarop wordt dan wat vlees gegrild gedurende de tijd dat ze daar zitten. Ik heb gedurende de tijd dat ik daar was wat gelezen, geschreven (ideetjes voor de kampen, stage, enz) en vooral genoten van de zon. Na een tijdje was het meer dan warm genoeg en heb ik even afkoeling gezocht in het frisse water. Uiteindelijk ben ik na enkele uurtjes teruggekeerd om te genieten van een lekker avondmaal (voor het eerst in bijna 2 weken heb ik nog eens "gekookt"). Nuja, niet echt koken, ik heb wat koude groentjes gekuisd en deze samen met het vlees dat ik van de IPers heb overgeërfd in enkele wraps gerold en opgewarmd. Het heeft gesmaakt. Langzaam terug opbouwen hé. Terwijl ik mijn avondeten waren de Noren hier naar de film "Enemy at the gates" aan het kijken. Een leuke film dus ben ik nog even blijven hangen. Ondertussen stond mijn raam op men kamer al even volledig open en is het er niet al te warm meer. Nooit verwacht dat we begin mei in Noorwegen al van dit weer gingen kunnen genieten.

Al veel gezegd en geschreven

Ik heb al veel verteld over "Russ". Maar voor diegene dat het nog niet helemaal door hebben wat het juist is ga ik het kort proberen samen te vatten en ik plaats de reclamefilmpjes voor zowat het grootste evenement ook in men blog.
Russ zijn de laatstejaar secundair onderwijs (18-19 jaar). Tijdens de laatste weken van hun studies feesten ze enkele weken lang aan 1 stuk door. Iedereen kijkt er enorm hard naar uit maar naargelang de regio's verschilt de aanpak. Wat overal hetzelfde is zijn de broeken. Iedereen heeft de fameuze "Russbroeken", meestal in rode versie. Of deze al dan niet mooi zijn laat ik in het midden. Buiten de broeken heb je nog een massa gadgets en er is een een "Russhoed".
Russ bekom je dus in je laatste jaar. Omdat er sommige al kunnen rijden is er een traditie in het maken van "Russauto's". Meestal zijn het de jongens die vaak gammele busjes ombouwen tot een ware partymobiel. Meisjes zie je minder met deze auto's rijden maar ze worden maar al te graag verdergeholpen door de jongens. Meestal zijn de minibusjes rood geverfd. De namen van de inzittenden zijn meestal op de deuren geschilderd en natuurlijk de naam van de school en eventueel een Noorse vlag. Hiervoor hebben ze geruime tijd moeten sparen. Je hebt natuurlijk de uitzonderingen met rijke ouders die met een bijna nieuwe wagen rondrijden. In Oslo gaat de traditie nog verder en zijn het geen kleine busjes voor 9 personen maar heuse autobussen dat ze langs binnen en buiten aankleden. Ze sparen daar echt jaren aan een stuk voor omdat ze weten dat die moment ooit gaat komen. De grootste feestelijkheden bevinden zich tussen het landstreffen en de nationale feestdag (17 mei). Tijdens het landstreffen komen alle Russ uit heel Noorwegen samen om 3 dagen non stop te feesten. Ze doen dit al enkele jaren in Kongeparken, een pretpark nabij Stavanger. Het is voor de gelegenheid volledig afgehuurd en is 24u/24 open. Er zijn optredens en veel meer. Het is de start van enkele weken feesten (en drinken). Het landstreffen bestaat dit jaar 22 jaar en ondertussen zijn de scholen nog niet geleerd. Gedurende de weken tussen het landstreffen en 17 mei worden er toch nog examens georganiseerd. Hoe ze deze volbrengen is mij een raadsel want ze zijn altijd op stap en aan het feesten. De feestelijkheden worden afgesloten op 17 mei. Tijdens de nationale feestdag hebben de Russ hun eigen parades waarin ze rondrijden in hun wagens.
Een anecdote dat ik gehoord heb over de parade in Stavanger tijdens 1 van de vorige jaren. De Russ kwamen door één van de rijkere buurten en er was een vrouw dat angstvallig en beschaamd wegdook achter een boom. Een van de Russ riep echter naar haar: "Dag mama en papa". Dronken maar fier zwaaide ze naar hen maar ze droeg ook een plakaat op haar buik... "I fucked the ugliest guy in the class". Daar gaat moeder haar imago...

Om u van dit alles een idee te geven. Voor de vorige edities van het landstreffen zijn er reclamefilmpjes gemaakt. Daarin zie ja alles iets of wat aan bod komen.

Editie 2008

Editie 2007