Vandaag stond er eerst een laatste les Engels met een klasgroep op het programma. Daarin werd alles "min of meer" afgerond. Nadien bereide ik 2 uurtjes voor aan een lesje dat ik op vrijdag zou geven. Net voor de middag stopte ik met werken want het voetbalveldje zou officieel worden ingehuldigd. De leerlingenraad had een voetbaltornooi tussen de verschillende klassen georganiseerd. Voordien zouden enkele meisjes van de achtste graad chearleaden. Dit deden ze verbazend goed en er kon begonnen met het tornooi. Dit bestond uit 2 maal drie wedstrijden en een speciale slotmatch. De eerste reeks wedstrijden was tussen de verschillende graden. Een team uit de klassen A&B van iedere graad nam het op tegen hun leeftijdsgenoten van de klassen C&D. De winnaars van deze duels gingen dan door naar de volgende ronde. Daarin namen ze het tegen elkaar op. Hierdoor speelden deze teams nog 2 maal meer. Nu 2 keer tegen een team van een ander jaar. De teams werden voor elke wedstrijd aangepast zodat iedereen een beetje kon spelen. Er was een de regel dat ieder team minstens 1 meisje moest opstellen. Meestal stonden er slechts 2 meisjes op het veld. Dit met uitzondering van de klassen waarin enkele vrouwelijke voetbalspeelsters zaten. Deze konden nog tamelijk goed hun "vrouwtje" staan tegen het brutere voetbal van de fysiek sterkere jongens. Ondanks de kleine lengte van sommige was het nog mooie matchen. Zoals het in voetbal wel vaker gaat weerspiegelde de uitslag niet altijd het spelniveau wat er tijdens de match te zien was.
Uiteindelijk was er in ieder jaar een ploeg die het tegen de rest zou opnemen. Daarin werd verwacht dat de oudsten alles gemakkelijk zouden winnen. Ze kwamen dan ook heel zelfzeker op het veld. Tegen de negende graad hadden ze een overwicht. Na deze match speelde graad 8 en 9 tegen elkaar. Hier ging het meer gelijk op maar uiteindelijk won graad 8. Nu mochten graad 8 en 10 onder elkaar uitvechten wie de kampioen werd en de galamatch mocht spelen. Iedereen voorspelde een gemakkelijke overwinning voor graad 10 maar niets was echter waar. Het werd een spannende wedstrijd waar de grote loggere en minder wendbare spelers van graad 10 veel moeite hadden met de kleine vinnige bewegingen van graad 8. Het bleef lang spannend en uiteindelijk had graad 10 het geluk aan zijn zijde.
Ze werden een knappe winnaar en uiteindelijk is de grasmat zo officieel ingespeeld. Maar de apotheose moest nog komen. De winnaar van het leerlingentornooi zou het opnemen tegen een speciaal samengesteld lerarenteam. De deelnemende leraren kwamen allemaan goed voorbereid aan de aftrap maar ze kwamen een man te kort. Normaal zou de persoon die een maal per week komt helpen voor de zwemlessen ook meedoen. Hij is een goed getrainde handbalspeler maar ook nog student. En oh ja, hij had net vandaag examen en dit was nog maar net afgelopen. Daarom was er een man te kort en wie mocht er in de plaats opdraven: IK... Gelukkig had ik sportschoenen aan maar mijn kledij was niet echt aangepast. Nadat ik mij van de nodige bagage had ontdaan (horloge, portefeulle, GSM, enz. Stapte ik dan ook maar op het veld. De aftrap was nog maar net gegeven of je merkte dat het een zware match zou worden. De tiende jaars blaakten van zelfvertrouwen en ze zouden de leraren even snel op hun doos geven. Wij moesten even zoeken naar de organisatie. We kregen al vrij snel een doelpunt tegen en de leerlingen gingen zweven. Gedurende heel het tornooi waren de supporters vrij stil gebleven. Nu stond iedereen rond het veld en werd het een 1 tegen allen... Gelukkig konden we tegenscoren en de zo zelfzekere tiendejaars kregen het moeilijker en moeilijker om hun spel door te drukken. Het werd een toffe wedstrijd. Met veel ambiance en nog enkele prachte goals. De leraren scoorden nog eens via een verre uitgooi die via de boarding perfect voor de goal kwam 2-1. De leerlingen scoorden nog tegen. Oké, door een lichte flater van mij, ik kreeg de bal niet goed weg. Dit maakte ik een kleine minuut later goed door de assist voor ons derde doelpunt te geven. Uiteindelijk werd het nog 4-2 in het voordeel van de leerkrachten. Iets wat sommige tiendejaars nog gaan mogen horen tot het einde van het schooljaar. En gelukkig voor de leerkrachten verloren ze niet, want dit hadden ze dan nog 2 jaar lang mogen aanhoren. Met de overwinning van het lerarenteam is een historische dag, het eerste schoolvoetbaltornooi op eigen veld) op Lurahammeren afgesloten. Daarmee ging ik ook moe maar voldaan naar huis...
