Omdat ik gisteren al mijn foto's ben kwijtgespeeld heb ik vandaag wraak genomen. Ik heb namelijk aan de lopende band foto's genomen. In totaal heb ik vandaag eens 152 foto's genomen. Daarmee heb ik nu al meer dan 3000 foto's genomen tijdens mijn verblijf. Dus het is een beetje moeilijk om ze allemaal te bekijken. Vandaag was ook een intressante dag. We namen de bus en reden langs de kust verder naar het zuiden, tot zo'n 40 à 50 km van Stavanger. Je komt hier een heel ander landschap tegen dan in Stavanger en ik was nog niet overal geweest. We hebben in de voormiddag de kust gedaan en enkele stranden gezien. Ook hebben we enkele kleine haventjes aangedaan, onder meer de prachtige oude haven van Tananger. Maar we hebben ook naar de andere kant van de baai geweest waar de grootste haven van Noorwegen momenteel in aanbouw is. Er komt onder andere een containerterminal, een LNG-terminal (zoals wij in Zeebrugge hebben) en de ferryboten naar Denemarken en Engeland zullen ook van hieruit vertrekken (momenteel komen ze nog toe in het centrum van de stad en dit heeft ook wel zijn charmes). Na onze trip verder te hebben gezet passeerden we het meest westelijke puntje van de regio om vervolgens te stoppen op een bioboerderij. Daar aten we onze lunch op terwijl de boer zijn uitleg begon. Hij was zeer gemotiveerd in zijn doen en laten en legde alles zeer goed en duidelijk uit. We kregen vervolgens de boerderij te zien waarvan de meest intressante plekken het woonhuis, de serre en het gebouw voor de bezoekers zijn. Het woonhuis is opgebouwd uit stenen en hout. De ramen zijn hoofdzakelijk naar de zuidwestelijke zijde gericht en aan deze kant zijn ook alle "warme kamers" gelegen. De noordoostzijde is beschut doordat eht tegen een aardenwal is aangebouwd. Dit om beschut te zijn tegen de meest voorkomende winden in deze streek. Het bezoekersgebouw is opgebouwd uit strobalen bedekt met klein langs de buitenzijden. Binnenin zijn kamers gemaakt door gebruik te maken van aarden stenen (geen gebakken klei). De serre tot slot is half ingebed in de aarde en is omgeven door stenen muren. Deze stenen muren nemen de zonnewarmte op (zelfde systeem als in het huis wordt toegepast) en kunnen het gebouw dan een nacht en ochtend lang verwarmen. Binnenin mogen alle planten en dieren hun natuurlijke gang gaan en wordene r tomaten gekweekt. Ze worden in maart gepland maar ondanks dat het nog eens goed kan vriezen is dit geen probleem in deze serre.
Nadien reden we nog naar het meest zuidelijke punt dat we vandaag aandeden. We hadden ondertussen de zandstranden achter ons gelaten en dit maal kwamen we aan een rotskust. Aan deze kust waren er verschillende grote rolkeien en vele kleinere. De waren overblijfsels uit de ijstijd. Ze zijn toen meegevoerd door het ijs en op deze plek afgezet. Enkele onder ons trokken naar de waterkant, sommige bestudeerden de planten en vogels, andere ging naarstig op zoek naar krabben (maar zonder veel succes). Sommige waren zo ijverig op de soms gladde rotsen dat er natte schoenen en broekken bij kwamen kijken. Gelukkig was de zon weeral van de partij en was het niet zo erg. Ondertussen was het al een eindje in de namiddag zodat we de terugtoch aanvatten. Dit maal langs de hoofdweg door het binnenland. Het ging op en neer over verschillende morenes. Op deze plaatsen moet je 200 tot 300 meter diep gaan voor je een massief gesteente tegenkomt. Dit in tegenstelling tot de omgeving hier waar je als het ware bijna direct op de harde rotsen staat. We stopten nog een maal onderweg voor een prachtig uitzicht. Frank (Haderman), mijn leerkracht biologie van het voorbije half jaar is gisteren aangekomen. Aangezien hij jarig was geweest had hij Belgische koekjes meegebracht (blikken doos van Delacre) en dit was een prachtige plek om ze boven te halen. Iedereen genoot er met volle teugen van! Bovenop werd de buschauffeur tot fotograaf gebombardeerd. Er werden hem wel 10 fototoestellen in de hand gestopt of rond de nek gehangen. Een prachtig zicht maar aangezien hij de fototoestellen had moeilijk om dit op de gevoelige plaat vast te leggen. Desalnitemin (of hoe ge da ook moogt schrijven) een beeld dat je niet snel vergeet. Na 10 minuten poseren liepen we terug naar de bus. Onderweg stond nog de koekjesdoos en de buitenlanders ontdekten dat er ook een tweede laag koekjes in zit... Het duurde niet heel lang of alle koekjes waren op. Na dit lekkere 4uurtje vatten we de terugtocht aan. Iedereen werd ongeveer voor zijn kot afgezet en onderweg werdt beslist om de dag te eindigen met opnieuw een BBQ...
