In België zou dit een enorm verschil zijn. Maar we zitten nu eenmaal in Noorwegen en het gaat er hier relaxer aan toe. Niet te veel stress voordien en uiteindelijk komt alles in orde. Om 7.00 uit men bed en na een snelle opknapbeurt en een lekker ontbijtje kon ik vertrekken. Voor ik naar de bus ging liep ik nog snel even naar boven om de snelle ontbijters van het IP een laatste maal vaarwel te zeggen. Uiteindelijk koos bijna iedereen ervoor om het langzaam aan te doen en op het uur van afspraak in hun keuken was er niemand behalve Mevr. Van Broeck. Na een kort afscheid liep ik snel naar de bushalte maar doordat de bus niet omzag was dit allemaal voor niets geweest. Er rijden veel bussen maar niet allemaal volgens het boekje... Uiteindelijk zijn we op tijd in school geraakt en kon ik aan het vervolg van mijn stage beginnen. We begonnen direct met de keuzeles Engels. De lln hadden een CV en motivatiebrief geschreven en ze zouden dit lesuur 1 voor 1 een fictief solicitatiegesprek afleggen. Sommige waren verbasend goed (doordat deze klas optioneel is en enkel de zwakke lln deze les kiezen om te proberen nog wat meer bij te leren), andere sprongen uit in hun luiheid. Een motivatiebrief die gedeeltelijk getypt was en voor de rest nog wat in potlood bijgekribbeld. Een CV op een kladje papier dat onoverzichtelijk was. Voor diegene die zich een beetje hebben ingeleeft was het een goede oefening.
Nadien hebben we de verschillende "kandidaten" besproken. Hun Engels werd geëvalueerd op zowel het schriftelijke als het mondelinge werk. Ook werd de manier waarop ze zichzelf naar voor brachten even in overweging genomen. Dit alles schrijven we nu neer zodat ze volgende week een feedback erop krijgen. Omdat de beste solicitant zogezegd wordt aangenomen zal deze een soort certificaat krijgen. Omdat hij voor een job in verband met auto's soliciteerde zal hij hierbij een speelgoedautotje krijgen.
De volgende 2 uren heb ik gevuld met het bijwonen van een les wiskunde. Enkele leerlingen gingen opnieuw aan het werk met Excell en ik bleef bij hen om hun meer wegwijs te maken met het programma. Bij sommige merkte ik al verbetering. Het ging al vlotter. Misschien moeten ze hier in Noorwegen toch eens nadenken over een soort van basisinformatica op te nemen in het curiculum. Het zou de leerlingen veel tijd besparen tijdens andere opdrachten die ze moeten maken. Ook zijn ze verplicht om in het hoger secundair onderwijs een laptop te hebben. Maar ik merk het nut niet van deze regel als de leerlingen er niet deftig mee kunnen werken.
Na de middag had stond er opnieuw sport op het programma. Vandaag stond de coopertest op het programma. Sommige hebben hier al enkele weken voor getraind. De test doen ze hier ieder half jaar. Dus gedurende het verblijf in deze school moeten de lln 6 keer lopen. Dit doen ze niet in de omgeving van de school maar hiervoor trekken specaal naar het stadion in Sandnes zelf. Het stadion is een atletiekpiste met alle voorzieningen en een kleine tribune aan een zijde. De test is het enigste wat ze doen want de meeste komen te voet of met de fiets hier naar toe. Zoals het wel vaker gaat als er zo iets op het programma staat waren er vele doktersbriefjes met allerhande kwaaltjes. Uiteindelijk waren er toch 10 mensen die de test volbrachten. De meeste deden het naar behoren. 1 iemand viel onderweg uit door een aanval van hooikoorts. Ze nam geen pillen hiertegen en toen de test net was gestart begon de gemeente het gras van het middenveld te maaien. De fijne stukjes werden in de lucht (en op de piste geblazen). En halve ronde na het paseren van de grasmaaier was het gedaan met lopen. Spijtig, want normaal is ze bij de beteren, zo niet de beste van de klas. We werden met de wagen terug aan de bushalte afgezet. Omdat het heel goed weer is en ik geen zin had om binnen te zitten ben ik op de bus blijven zitten. Aan de zee ben ik dan afgestapt om op de rotsen gaan uit te rusten van de voorbije drukke dagen van het IP. Het deed deugd, zoals steeds is het op die plek zeer rustig. Uitgerust vertrok ik terug naar Gulaksveien.
Wat is het toch gezellig dat je hier alles op een busrit van je huis hebt. Je bent vlakbij enkele heuvels, de bergen en de zee zijn niet ver af. Je hebt 2 stadscentra en één van de grootste shoppingcentra van Noorwegen vlakbij. Je hebt hier zeker niet te klagen. Hopelijk blijft het weer aanhouden zoals men verwacht. Als je dan nog eens erbij rekent dat de dag hier heel wat langer is dan in België. Dan kan je u wel inbeelden wat meer dan 18 uur zonneschijn zonder 1 wolkje wel niet kan doen. Een enorm verschil met de (donker)grijze dagen van toen we hier aankwamen...
