Veel rood, weinig bruin... Dat is de slotconclusie na de wandeling van vandaag. Er stond namelijk een trip naar Preikestolen (ook wel Prekestolen of Pulpit rock genoemd, letterlijk vertaald is het de preekstoel) op het programma. Het was een mistige ochtend dus sommige vreesden het ergste maar tijdens de overtocht met de ferry klaarde alles op zodat als we in Tau voet aan wal zetten er een stralend zonnetje was. Na het uittesten en vergelijken van het comfort van de bussen (onze gehuurde bus daagde eerst niet op en we waren op de lokale bus gekropen die van dezelfde maatschappij was, toen iedereen net een plaatsje had kwam een tweede bus opdagen met een iets hoger comfort zelfs...). We kozen we de beste van de 2 uit en begonnen aan de bustocht naar de Preikestolenhytta. Aan de voet begon iedereen vol goede moed aan de tocht. Maar opnieuw hetzelfde senario als vorige keer. De eerste helling werd soms iets te moedig genomen zodat er op het plateautje even gerust moest worden. Eens bekomen zette iedereen (dit maal op eigen tempo) zijn weg verder. Na een trip van hooguit 2 uur was iedereen op de rots aangekomen. Een stralende zon, licht briesje en een dicht bevolkte 25m². Dat was wat we te zien kregen. Nu het is nog niet de immense drukte die je op een zomerse vakantiedag tegenkomt maar af en toe was er onderweg een file en alle goede plaatsjes waren zowat ingenomen. Na een goede lunch en een fotoshoot was het voor sommige tijd voor een siësta. Omdat Inge de tijdsmeting iets te strak had gemaakt moest hij tegen een goed tempo naar beneden wandelen omdat de buschauffeur niet te bereiken was. Via omwegen had hij deze te pakken gekregen maar hij was al onderweg. Maar de Nooren zijn daar heel simpel in: "Ah, dan wachten we hier maar een half uurke hé...". Uiteindelijk is iedereen veilig beneden geraakt en we haalden nog net de ferry. Onderweg werden de gevolgen van de tocht duidelijk. Sommige plekken voelden verdacht warm aan en als je keek was er opvallend veel rood te bezichtigen. De zon en de wind hebben hun werk gedaan. Bij sommige viel het mee. Andere zullen er mogelijk nog wel wat last van hebben. Het was met andere woorden een prachtige dag. Om deze af te sluiten ben ik nog uitgenodigd geweest om met de andere IPers te komen eten. Na een buffet met keuze uit aarappelen of paste; kaassaus, spagettisaus, verse groentjes, hesp, enz. Dit om iedereen (diabeten, vegetariers, niet pastaeters, enz.) een beetje tegemoed te komen. Na een gezellige babbel en het ontvangen van een voedselpakket voor de komende weken kon ik beginnen aan het schrijven van dit berichtje, het lezen van mailtjes en het relaxen.
Het is een vermoeiend dagje geweest en doordat ik gisteren nog even naar Jernalderveien was geweest vind ik het stillekes aan tijd om in mijn bedje te kruipen. De mensen daar wouden nog even naar eht stad gaan. Na een passage in "Café del Mar" en "Opera" vond ik het meer dan tijd om mijn bed op te zoeken. Terwijl de rest verderfeeste ging ik terug naar huis. Na een verkorte nachtrust, een stevige wandeling en een lekker diner komt de vermoeidheid zo op je af... SLAAPWEL
