Vandaag had Monika (de internationale coördinatrice hier) ons, de overgebleven internationale studenten, uitgenodigd om een trip te maken. We zouden elkaar zien aan haar kantoor vanwaar we met de wagen zouden vertrekken naar de parking van Dalsnuten. Dalsnuten is een heuvel van een 320m hoog aan de andere kant van de Fjord. Vanop de top heb je een mooi uitzicht over heel de regio. Om 14.00 waren Katharina (Duitsland), Rutger en ik present aan haar kantoor. Er was ook een dame uit Duitsland op bezoek. Ze zou ons vergezellen op de wandeling. Op weg naar het startpunt kwamen we Jacob, een amerikaanse chemiestudent tegen. Hij had van de trip gehoord en wou ons graag vergezellen. Hij ging met de bus tot aan het startpunt komen. Uiteindelijk dropte Monika ons op de parking om vervolgens achter Jacob te gaan. Zo kon hij een kilometer uitsparen en moesten wij niet te lang wachten. Eens iedereen er was begonnen we aan de wandeling. Opnieuw een mooie wandelweg die u recht naar de top brengt. Onderweg loop je nog voorbij 2 meertjes en krijg je al enkele mooie landschappen te bewonderen. Je moet deze top langs de landinwaartse zijde bereiken. Hem beklimmen langs de westkant is zeer moeilijk. Dan heb je een goede uitrusting nodig omdat het te steil en gevaarlijk wordt. De beklimming langs de oost of zuidzijde is heel wat gemakkelijker. Enkele de laatste honderd meter lopen een beetje omhaag maar voor je het beseft ben je al op de top. Uiteindelijk hebben we er een 40tal minuten over gedaan. Boven aangekomen hadden we een mooi uitzicht op de omgeving. Het was niet de helderste dag wan Kvitsoy konden we niet zien. Wel zagen we de fjors onder ons met erlangs al de bebouwing van Stavanger tot Sandnes. Je kon ook de universiteit zien liggen, Randaberg was ook duidelijk te herkennen. De luchthaven en het strand van Sola hebben we ook gezien. In het zuiden konden we zelfs tot het golvende landschap van Klepp en Bryne kijken. De stranden van Jaeren en Orre alsook de meren die er net achter liggen. Ook Tau, het dorpje waar je met de ferry toekomt als je naar Preikestolen gaat kon je tussen de heuvels door zien. Op de top is ook een toren van stenen gebouwd. Ik kon het natuurlijk niet laten om hier even op te klauteren. Na wat genoten te hebben van het mooie uitzicht op de top was het tijd om terug naar beneden te wandelen. Op de parking hadden we nu wel een probleem. We waren nu met 6 man an hadden maar 5 zitplaatsen in de auto. Monika zei direct van dat het wel zou lukken met iedereen op de achterbank. Als de deuren dicht konden en iedereen min of meer kon zitten zou ze het riskeren om met een man te veel rond te rijden. Wij kropen dan maar met de 4 studenten op de achterbank maar van enig comfort was er nu geen sprake meer. Gelukkig was het maar een ritje van niet meer dan een kwartier. Monika had ook het lumineuze idee om de weg langs het politiekantoor van Sandnes te nemen, gelukkig hebben we op heel het traject geen agent tegen gekomen.
Bij Monika thuis werden we verwelkomd door de hond met de Russische naam (en waarvan ik geen poging doe om deze neer te schrijven). We werden in het huis verwelkomd en kregen direct iets verfrissends aangeboden. We hadden de keuze uit lokaal appelsap of Farris (bruiswater met een smaakje) en dit al dan iet gemixed met elkaar. Ik hield het op de appelsap dat een beetje weg had van Almdudler. De tafel stond ook al gedekt in de tuin en er werden ons al direct enkele zaken als voorgerecht aangeboden. Zo waren er verse schijven ananas, heel dunne beschuiten met ham, en lekkere verse scampi's. Deze waren nog niet gepeld. Katharina had geen idee hoe dit moest en na ettelijke mogelijkheden uitgelegd te hebben bleven er maar problemen oprijzen. Uiteindelijk was alle eten lekker zolang het maar vooraf gekuisd was. Nuja, eigenlijk is dit ook niet waar want uiteindelijk was er tijdens het eten nog commentaar te horen. Eigenlijk volledig onterecht. Monika had 3 soorten vis voorzien (Noorse zalm natuurlijk, heilbot en de derde ben ik de naam van kwijt). Dit werd gebakken op de BBQ. Een luxe BBQ! Het was een stenen BBQ met onderaan een verwarmingselement. Dan had je 2 mogelijkheden: of je legde een masieve effen steen erop, of je legde een korf met kleine stenen erop. De bovenzijde van die korf was dan voorzien van een gril. De verwarming werd dus onrechtstreeks doorgegeven via de stenen. Misschien ingewikkeld uitgelegd maar ik kan niet beter. Of je kent het systeem, of je zal het ooit eens leren kennen. Eerst werd alle vis gebakken, ook waren er nog reuzescampi's. Dan werd de masieve steen ingeruild voor de gril en waren er nog gegrillde maïskolven. Dit alles werd aangevuld met verschillende soorten aardappelen (aardappelen in de schil, natuuraardappelen en aardappelen met een sausje gemengd). Er was nog een beetje wok, daarnaast was er rijst met enkele groenten gemengd. Er was ook een lekkere salade met verschillende soorten sla, komkommer, radijzen, enz afgewerkt met wat vinigraite. Een heerlijk diner dat we kregen aangeboden. Daarnaast was er nog wat witte wijn of bier voor diegenen die wouden. De wijn wordt door Monika meegebracht vanop vakantie. Ze is naar eigen zeggen een expert om 5 flessen mee te nemen in een koffer zonder dat er 1 breekt. Om af te sluiten was er nog koffie of thee en ijcrème met verse rabarber-aardbeien gelei. De rabarber kwam vers uit Monika haar tuin en het heeft gesmaakt. Na nog wat te hebben nagekaard zochten we de bushalte op. Na een half uurtje waren we thuis.
's Avonds ging ik nog even naar boven dag zeggen, het was immers Rutger zijn laatste avond in Gulaksveien. Op vrijdag gaat hij naar het concert van Bob Dylan in het Vikingstadion en daarna pikt hij zijn bagage op om naar Eliza te gaan. Haar ouders zijn zo vriendelijk om hem op zaterdag om 4.00 's morgens naar de luchthaven te voeren.
